“Mooie bos bloemen heb je staan!” Ik wijs naar de enorme bos op mijn moeders keukentafel.
“Ja, die heb ik van de buurman boven gekregen! Van Jan die Piet heet. Ik geef hem iedere dag de krant, als ik hem uitgelezen heb. Af en toe krijg ik een bloemetje als bedankje.”
“Jan die Piet heet?” Ik kijk mijn moeder vragend aan. Ze legt het uit.
“Ach, jarenlang dacht ik dat hij Jan heette. Maar sinds kort blijkt dat hij Piet heet. Maar het zit er zo ingebakken, hè, die naam. Dus daarom noem ik hem maar Jan die Piet heet.”
Ik knik. Een vergissing is snel gemaakt. Ik herinner me dat ik ook wel eens anders ben genoemd. Jaren geleden… door de man met wie ik toen samenwoonde.
“Hé, knuffelkonijn, ik ben iets later!” Ik staarde destijds naar het bericht op mijn telefoon en bedacht verschrikt dat hij me nog nooit eerder zo genoemd had. Soms noemde hij me ‘Babe’, maar beslist géén ‘knuffelkonijn’. Dit bericht kon niet voor mij bedoeld zijn. Er zijn toch echt duidelijke verschillen tussen een varkentje en een knuffelkonijn. Ik bedoel, een konijn heeft een verleidelijk zachte, pluizige vacht. En ik had een strak roze velletje en dikke billetjes.
bron: pixabay.com
’s Avonds tijdens het eten vroeg ik hem terloops of hij misschien van konijnen hield? Maar hij ontkende dat hij het bericht had gestuurd. Hij had die dag zijn telefoon aan een collega uitgeleend. Waarschijnlijk had deze collega, die net een nieuwe vriendin had, dit wollige bericht naar het verkeerde nummer gestuurd. Ik voelde meteen dat het niet klopte. Niet veel later werd mijn vermoeden bevestigd. Mijn vriend bleek een relatie te hebben met een andere vrouw. Net als ieder pas aangeschaft huisdier, was ze erg vertederend en had ze extra veel aandacht nodig. Mijn vriend smolt voor haar.
Helaas ontwikkelde ik al snel een ernstige allergie voor dit nieuwe zoogdier. “Meestal, na een paar maanden, verslapt zijn aandacht voor een nieuw dier,” probeerde ik mezelf te troosten. “Dus zijn fascinatie voor haar verdwijnt vast ook gewoon vanzelf…”
Ik dacht aan de 10 muizen, die hij ooit had gekocht tijdens een reptielenshow. Ze verdwenen in de exotische slang die erbij hoorde. En die slang, waar ik zo bang van was, deed op een dag zijn jasje uit omdat hij het zo warm had. Behulpzaam trok ik de stekker van het warmtematje eruit. Op bevrijdingsdag verdwenen de kwartels in de voortuin op een mysterieuze manier uit de ren.
Ook herinner ik me nog een aquarium met tropische vissen, dat ik zó grondig schoonmaakte dat het natuurlijk evenwicht verstoord raakte, en het in een mislukte groentesoep veranderde. Maar deze dame, aanhankelijk als een tam konijn, met haar zachte haardos en haar vochtige ogen, verleidde hem keer op keer. Waardoor hij zijn poot stijf hield. En bij haar bleef.
Nooit heb ik haar gezien of haar naam gekend, maar langzamerhand kwam ik er wel achter, dat hij niet de man was, die ik dacht te kennen. Dat ik hem Jan noemde, maar dat hij eigenlijk Piet bleek te heten.
