Bron: pixabay.com
Het valt misschien niet zo op met al die Facebook-heisa, maar de laatste tijd lees ik veel negatieve berichten over WhatsApp, en dan met name over de groepchats. Nu staan social media natuurlijk al een tijdje onder druk. Behalve het privacy-aspect schijnt het niet gezond te zijn voor je mentale gesteldheid. Ik heb er niet zoveel last van, maar ik maak er dan ook niet veel gebruik van.
Misschien omdat ik in de jaren ’90, in de begintijd van internet, al mijn bekomst heb gehad. We hadden toen ICQ, MSN en allerlei forums en chatrooms, waar ik destijds echt heel veel tijd doorbracht. Toen ik ooit eens 8 uur achter elkaar gevangen was door de conversaties aldaar, realiseerde ik me dat dit niet echt gezond was. Verslavend als de pest.
Niet dat ik er toen meteen mee ophield. Ik ben er nooit helemaal mee opgehouden, het is tenslotte een manier om contact te houden met mensen die zich niet in je directe omgeving bevinden.
Ik moet er bij zeggen dat er ook toen op forums en in chatrooms al volop getrolld werd. Dat probeerden we grotendeels te negeren, al was dat niet makkelijk. Vooral omdat het mode was oM hEel gek En SupErIrritanT mEt SPellIng om te gaan. En volhouden hè, net zo lang tot iemand toch weer een sneer uitdeelde. Toch was het meestal gewoon leuk, elke dag een paar keer even checken of iemand iets te melden had. Maar het eindeloos reageren op reacties op reacties, terwijl discussies steeds verder afdwalen van het oorspronkelijke onderwerp…nee dank je.
Bron: pixabay.com
Ik zit dan ook niet in tig WhatsApp-groepen. Sodehannes op. Toen ik toegevoegd werd aan de twee groepen van HoeVrouwenDenken – de Kletsclub en SeriousBusiness – had ik in 1 dag meer dan 70 berichten te lezen. Ik schrok me de pleuris. Nu weet ik dat het niet elke dag zo gaat, maar dat was toch ff slikken. Ik heb ze meteen op mute gezet. Ik lees en deel wanneer ík dat wil. Ik ga ook niet in op elk onderwerp. Het gaat soms zo snel dat je niet eens tijd krijgt om een antwoord te typen. En soms is het dagen stil. Stiekem ga je het dan toch weer een beetje missen. Maar dat komt waarschijnlijk ook omdat wij een etiquette hebben en iedereen zich daar zoveel mogelijk aan houdt. Want daar schijnt hem de crux te zitten.
Er zit blijkbaar altijd wel iemand in zo’n groep die elke dag iedereen goedemorgen, eet smakelijk en welterusten wenst. Ook altijd leuk; een break-up van een stel binnen een vriendengroep. Mensen die in een privéconversatie verzanden en vergeten dat ze in een groep aan het chatten zijn, met alle gênante gevolgen van dien. Of probeer eens een datum te prikken voor een bijeenkomst in een groep van meer dan 10 mensen. Tussen alle ja’s en nee’s door dwaalt de conversatie onvermijdelijk zijpaadjes op, waardoor je als planner door de bomen het bos niet meer ziet.
Deze voorbeelden pluk ik overigens allemaal van internet, want ik heb er zelf dus geen ervaring mee. Ik app wel veel met mijn vriend, maar dat is ook niet altijd een succes, moet ik zeggen. Het komt toch niet altijd over zoals ik bedoelde, of het duurt (te) lang voor ik een reactie krijg en raak geïrriteerd. Ruzie via WhatsApp, hoe treurig is dat?
Daarna tik ik altijd een lekkere ouderwetse ellenlange mail. Waarna meestal snel een appje volgt:
“Kom je woensdag?”
“Ja graag schat, wat wil je eten?”
“Jou. En verder maakt het me niet uit.”
En zo komt alles dan toch weer goed.
