Je kent het vast wel. Van die absurdistische dromen waar geen einde aan komt en die zó vermoeiend zijn dat je er moe van wordt. Onrustige slaap, zeg maar .
Het overkomt mij namelijk vaak. Ik ben dan aan het rijden op mijn grote kip door donkere steegjes in Londen. Het moet ergens in de Middeleeuwen zijn, want de riolering werkt nog niet zo goed. Het ruikt er permanent naar poep en de mensen die ik tegenkom, zien er altijd troosteloos uit in donkergroene, bruine en doffe katoenen kleding. Er waren in die tijd nog geen kleur-consulentes en rekbare stoffen met elastaan. Dus ze droegen van die ruime gewaden waar je lang mee kon doen. Wel lekker duurzaam trouwens.
bron: pixabay.com
Achtervolgingen en een groepsverkrachting
Ineens rennen er dertig trollen achter mij aan. Ze proberen mij en mijn kip in te halen. Lelijke, gemene mannetjes met buitenproportioneel grote geslachtsdelen. Het ziet er niet uit. Ze proberen mij van mijn kip te sleuren en hebben een groepsverkrachting gepland. Ik zet de sporen in mijn kip, duik tussen haar veren en roep héél hard door een megafoon naar achteren: “Stelletje onaangename Goblins, ga je eigen moeder pesten!” maar dat maakt geen indruk.
“Kakwijf”, roept er één en springt omhoog om mijn Chaneljasje van mijn lijf te scheuren. Potverdorie, denk ik, hij heeft ook enkel respect voor stijl en waarde. Mijn kip maakt een beweging naar links en de Goblin schiet los, kletst tegen de muur en zijn hoofd splijt uit elkaar. Bloedspetters en een enkele hersencel vliegen in het rond. Gatver, en dat moet IK dan straks zeker weer schoonmaken, denk ik geïrriteerd.
Ordinaire scheldpartijen
Nu worden de buitengewoon groot geschapen kleine mannetjes fanatieker dan ooit. Ze formeren zich opnieuw en gaan over tot een heuse aanval. Mijn arme, bange kip loopt leeg van achteren waar gelukkig een paar pokdalige dwergen over uitglijden en zodoende de groep zichzelf decimeert.
“We zijn in de Middeleeuwen in Londen, stelletje laagopgeleide tuinkabouters!” roep ik nu echt boos. “Niet in het moderne India!”
Maar ja, leg dat die geile leeghoofdjes maar eens uit. Ze zijn het wederom niet met mij eens en rennen nu harder dan ooit om mijn doodsbange kip te tackelen.
Maar ineens komt er een of ander topmodel in volle vaart vanuit tegenovergestelde richting. Ze racet mij voorbij op een zwaan, ook met een groep hitsige, over hun eigen erecties struikelende kobolds achter haar zich aan.
“Hey, die is veel mooier en jonger!!” roepen mijn followers naar elkaar. Ze wijzigen abrupt hun achtervolgingsplannen, draaien om en gaan ook achter de botox-beauty aan. Ik slaak een zucht van opluchting. Dat vind de kip ook, die spontaan een ei legt.
Maandagmorgen (TGIM)
“Wil jij ook een lekker gebakken eitje, schat?” vraagt mijn man als ik even later half slapend richting de douche strompel. Alsjeblieft niet, denk ik, maar zeg uit beleefdheid iets anders.
“Ja, graag, maar eerst even een goede CTA bedenken”, mompel ik half wakker.
“Een wattt???”
“Een ‘Call to Action‘-einde voor een blog.”
Nu kan ik wel vragen of jullie ook wel eens van die nare, smerige dromen hebben, maar ik ben eerlijk gezegd een beetje bang voor de reacties.
Marga Kuitenbrouwer-Van der Vet schrijft informatieve, kritische en humoristische blogs, columns en artikelen. Meer informatie hierover is te vinden op haar website: MargaKuitenbrouwer.weebly.com
