bron: pixabay.com
In de VS is het ein-de-lijk zover. Bij het bestellen van je je Big Cheese Pizza kun je nu meteen van je stoel rollen; nog vóór het eten. Want vanaf dit jaar moeten alle restaurants bij iedere maaltijd op de menukaart het aantal (kilo)calorieën vermelden, zo heeft de FDA (Food & Drug Association) besloten. En reken maar dat jij onder de tafel ligt van verbazing als je ziet dat het ding voor je neus zowat 3.000 kcal bevat. Een heel dagrantsoen! En nog een beetje meer.
Drastische maatregel
Misschien heeft het wel wat, dat vermelden. Amerikanen gaan vaak uit eten. Veel vaker dan Europeanen, bijvoorbeeld (zeggen ze zelf). En meestal naar ‘Chain Restaurants’ (van Kentucky FC tot Pizza hut, van Shoney’s tot Wendy’s), waar het eten druipt van het vet. Om de morbide obesitas te lijf te gaan, heeft de FDA nu dus tot deze drastische maatregel besloten.
Maar zou het echt wat helpen? Ik geloof er geen Mars snars van. Restaurants schreeuwen moord en brand over het ‘feit’ dat klanten nu massaal weg zullen blijven. Bioscopen vrezen dat ze hun 1000-kcal-popcorn-emmers nu in de afvalcontainer kunnen stampen. Ik denk echter niet dat het zo erg gaat worden. De mens doet wat niet moet. En de mens vreet wat hij weet. Met dat laatste bedoel ik: ook al wéét de mens dat die kcal-bom niet goed voor hem/haar is, hij/zij laat ‘m tóch in de maag (ont)ploffen. Net als dat iedere roker heel goed weet dat roken bar slecht is en dat hij het eigenlijk niet zou moeten doen, blijft ie tóch roken. Omdat het verslavend is. Wel, vet en suiker zijn dat óók. Want: smaakdragers bij uitstek. En glutamaten versterken die lekkere smaak ook nog eens een keer (doe de test met paprika-chips). Dus probeer er dan maar eens vanaf te blijven.
Nietszeggende getallen
En daarnaast: wat nou getalletje? De meesten mensen die regelmatig in zulke restaurants eten, weten waarschijnlijk niet eens wat dat getal überhaupt inhoudt. Wat het werkelijk betekent en hoe het in verhouding staat met je normaal toegestane dagrantsoen. Bovendien benoemen ze de boel ook nog eens in ‘calories’; fout!! Het moeten ‘kilo calories’ zijn. Maar goed, geen smulpaap die daarop let.
Enfin. Ik ben klaar met (kilo)calorieën tellen. Ik doe het niet meer. Jarenlang gedaan. Voor de Weight Watchers (die kcal en vetgehalte vertalen naar points), voor Sonja Bakker, voor het KHA-dieet, voor het HCG-dieet (ja, nee, niet trots op). En het leverde geen bal op. Behalve frustratie. Oeh, dat ene plakje kaas tussendoor, hoeveel kcal/points/KH zou ’t zijn? Die slok versgeperste sinaasappelsap? Die drie radijsjes? Dat handje nootjes? Die halve komkommer? Het zal me worst wezen. Zo lang dat wat je eet maar verregaand onbewerkt voedsel is (‘whole foods’, iets wat veel Amerikanen nog moeten leren), is er niets aan de hand. Dan eet je goed.
Zelf doen = beter
Een plakje zelf gegrilde kipfilet is nu eenmaal beter dan een plakje ham. Een plakje ham is beter dan een plakje salami.
Een handje noten is beter dan een noten-muesli-reep. Een muesli-reep is beter dan een Snickers.
Zelf gekookte groentesoep is beter dan soep uit een zak. Zakkensoep is beter dan die geglutaminatiseerde Chinese nepnoedelsoep uit een zakje (zout, jonguh!).
Zelf gemaakte pizza is beter dan een bestelpizza van de Italiaan om de hoek. Een bestelpizza is beter dan een diepvriesding met analoogkaas.
Enzovoorts.
Als je het grootste gedeelte van wat je eet, gewoon zelf maakt of bereidt (from scratch, dus), zónder pakjes, mixen en bewerkte ingrediënten, en daarnaast nog een beetje regelmatig beweegt, ben je al heel gezond bezig. Dan kun je best een keer uit eten, zonder meteen met je neus op de kcal-cijfers gedrukt te moeten worden. Een keertje. Níét elke dag. Van calorieën tellen word je in ieder geval zéker niet gelukkiger.
bron: pixabay.com (573961)
