Normaal gesproken is een veearts iemand die je het liefst zo min mogelijk ziet.
Het zijn namelijk dure jongens en ze worden natuurlijk niet voor niets gebeld. Het betreffende paard staat te hoesten, hinkt op drie benen of heeft onheilspellende koliekaanval. Pure stress dus en geen situatie om jezelf en je paard toe te wensen. En toch, toch ben ik jaloers als ik hoor dat mijn veearts bij een paardenvriendin is geweest. Niet om het paard, niet om de rekening, maar om het feit dat HIJ bij haar is geweest.
De veearts is namelijk een charmeur eerste klas en heeft een zekere reputatie, waardoor alle paardenvrouwen in de wijde omgeving beginnen te grijnzen als zijn naam valt. Hij is eigenlijk helemaal niet zo mooi en ziet er akelig onverzorgd uit met zijn eeuwige waxjas die niet naar paarden ruikt maar naar varkens stinkt. Maar… hij is wél het type man dat altijd een compliment voorhanden heeft, ook al lopen de tranen van je gezicht en sta je stijf van de stress midden in de nacht naast je paard dat een koliek aanval heeft.
De redder in nood gaat aan het werk en binnen een kwartier is het paard al weer rustig, de situatie weer onder controle en loop je naast je schoenen door zijn opmerkingen over je prachtige verschijning, de schone stallen en het mooie, waardevolle paard. Het paard is gered, grapjes doen je weer lachen en complimentjes laten je stralen. Wat wil een vrouw nog meer?
Daar kan geen bos rozen of romantisch gedicht tegen op. Hij is een held! Jouw held, zucht… Wat een man…
Tot op een dag de droom wreed wordt verstoord. Van een boer uit het dorp hoor je hoe jouw lieve held over zijn (vrouwelijke) klanten praat. Veearts-lief was even blijven hangen voor een borreltje en is flink uit de school geklapt. Ja ja, hij weet dat hij razend populair is bij al die paardenvrouwtjes. Ze bellen hem midden in de nacht op, want die paardjes hebben natuurlijk weer een koliekje of zo.
Hij weet het wel hoor, die paardenvrouwtjes zijn allemaal stapelverliefd op hem en gebruiken alles om hem te kunnen zien. Haha, ja ja állemaal. Die vrouwtjes staan voor hem in de rij, haha … die lustten er wel pap van.
Wát??
Meneer de veearts, als u zich herkent in deze (zoals altijd iets overdreven) blog, even voor de duidelijkheid: wij paardenvrouwtjes bellen een veearts enkel ’s nacht uit z’n bed als we écht in paniek zijn. Wij kennen onze paarden goed genoeg om een serieuze zaak te onderscheiden van een loos alarm. En ja, inderdaad wij zijn gelukkig met een redder in nood.
Maar ehh… onderschat ons niet! Want u moet goed begrijpen: wij houden van uw complimentjes en een grapje op zijn tijd. Maar nog véél meer houden wij van een veearts die waardig over paarden én vrouwen praat, zodra hij het erf afrijdt.
bron: pixabay.com
