Mensen die dingen voor me doen. Ik heb daar moeite mee. Of het nou is dat iemand mijn thee maakt of een dienst wil verlenen, ik heb moeite met het aannemen van die dingen. Wat betreft thee is het misschien een gevalletje alles onder controle willen hebben (NEE! IK WIL ROOIBOS!!). Misschien doe ik veel dingen al heel lang op mijn eigen manier, ik denk dat dat best een reden is dat ik alles zelf wil doen.
Maar gisteren heb ik iets geks gedaan. Het foldertje van de Albert Heijn viel in de brievenbus, samen met nog meer krantjes die ik altijd op mijn gemakje met eigengemaakte Rooibosthee even doorblader.
‘Hamstereeeeeen bij Albert Heijn!’ schreeuwt de kop mij toe.
Dat treft, mijn koelkast en keukenkastjes zijn leger dan leeg en mijn kinderen vreten me helemaal kaal, dus er moest iets gebeuren qua boodschappen. Het moge al duidelijk zijn dat ik een háát heb aan de zomer, dus fietsen met 3 volle tassen en sjouwen zie ik totaal niet zitten. Echt nog niet een beetje. Ik eet wel een droge boterham of zo.
Verder bladerend zie ik dat blauwe vrachtwagentje staan. ‘Oooh, ze komen ook bezorgen natuurlijk!’ kir ik tegen mijn jongste. Laptop aan, naar de site en winkelen maar. Ik ben de koopjeskoningin dus zo’n 1+1 gratis dingen, die laat ik niet liggen. Mijn dochter weet dat ook en ziet de kortingen oplopen. Ik gooi mijn virtuele winkelwagen helemaal vol met alles wat ik nodig heb, terwijl ik me intussen heus wel besef dat een pokdalige puber dit in de hitte voor mij in kratjes moet doen voor een habbekrats.
Moet je je hier nou wéér schuldig over voelen? Je doet toch hartstikke je best! (Dit is mijn inwendige gemakzuchtige edoch vriendelijke stem waar ik wellicht vaker naar moet luisteren) Niet alles hoeft moeilijk te zijn, je mag gerust het jezelf zo makkelijk mogelijk maken, hoor Deen. Met 3 banen en 3 kinderen mag je heus wel je vrije tijd beter besteden dan in een winkel.
Eigen foto DD
Dus. Ik wacht rustig mijn boodschappen af in mijn koele huis met de ventilator op 10. Wie weet ga ik dit wel élke week doen.
