De zomer is in volle gang en we snakken naar meer schaduw. Genoeg bomen op het erf, maar toch, een pergolaatje erbij kan geen kwaad. Op naar Leenbakker, want die heeft van die mooie, grote jongens te koop.
“Doet u er maar twee.”
“Twee?” vraagt de verkoper ons verbaasd.
“Ja, twee,” zeggen wij in koor, als goede man/vrouw-combinatie met een unaniem besluit. De pergola’s zijn nu in de aanbieding en ook al is het een flinke uitgave, het is peanuts vergeleken bij de aanbouw van de serre die we in eerste instantie in gedachte hadden.
Helaas, er is er maar één op voorraad. Maar goed ook, want even later rijden we stapvoets naar huis, met een pergola-in-de-doos: groot en loodzwaar.
Smaakt naar meer
Na een dagje sleutelen en schelden (samenwerken blijft een lastige dingetje) zijn we erg content met deze grote tent. We besluiten op zoek te gaan naar nummer twee. Ik kruip achter de pc en telefoon en bel alle Leenbakkers op acceptabele afstand. Maar helaas, nergens een pergola meer te vinden.
Wat nou klantenservice?
Dan de volgende werkdag maar weer terug naar de winkel; daar stond in ieder geval het showroommodel nog. Ik overleg met de klantenservice en dan begint de ellende. Ja, dat showroommodel mag ik wel kopen, maar dan moet IK die wel zelf ter plekke demonteren en meenemen.
“Ik?!?¨ vraag ik verbaasd.
“Ja, mevrouw, dat heeft te maken met schadeclaims. Showroommodellen gaan goedkoper weg, maar onder andere voorwaarden.” Dat laatste kan ik begrijpen, maar het demonteren ter plekke in de winkel, niet echt.
“En jullie willen dan helemaal niet helpen?” vraag ik nu stomverbaasd. ”Ik ben alleen, zoals u ziet.”
“Tja. Nee, mevrouw, hélemaal zélf doen,” zegt de verkoper en ik zweer dat ik een gemene grijns op zijn gezicht zie.
Snode plannen
Op de terugweg in de auto ben ik nog steeds verontwaardigd. Noemen ze dat klantenservice? Hoe stellen ze zich dat dan voor? Dat ik een laddertje meeneem, een gereedschapskist en daar en plein public in mijn eentje ga staan hannesen en klooien?
Nu, ik zal ze krijgen, bedenk ik wat constructiever.
Dinsdagochtend teamwerk!
Alle klusjesmannen die ik ken zijn opgetrommeld, ladders mee, grote gereedschapskisten, lunchboxen, liters frisdrank, opklapstoelen en op naar Leenbakker. In een grote touringcar komen we aan en de sfeer zit er goed in. De ‘leader of the pack’, de voorman van een bende klusjesmannen waar No-surrender en Satudarah-leden naast verbleken, stroopt zijn mouwen op en vraagt wat er allemaal mee moet uit de showroom. Een geschrokken medewerkster ziet het gebeuren, rent op hoge poten weg en komt even later met de directeur terug. Of we onmiddellijk Leenbakker willen verlaten!!
Steek hem maar in…
Dat is nu echt jammer, ik begon net lekker op gang te komen en nu moet ik mijn klusjesmannen na een valse start terugfluiten. De teleurstelling…
Leenbakker, U mag de pergola houden.
En dat is nog netjes gezegd.
bron: pixabay.com
