Je bent gezellig op stap en ineens moet je heel nodig naar de WC. Vreselijk als er geen openbaar toilet in de buurt blijkt te zijn. Als je geluk hebt, biedt een vriendelijke horecaondernemer uitkomst en leg je na je bezoek dankbaar een muntje neer, zelfs al werd daar niet om gevraagd. Of je gaat er toch even zitten en neemt lekker een drankje.
Ambiance
De meeste gelegenheden zullen je niet weigeren. Dat gaan ze pas doen als het te vaak voorkomt dat mensen alleen voor een toiletbezoek komen. Dat kun je een horecaondernemer dan niet kwalijk nemen. Die wil een bepaalde ambiance in zijn gelegenheid handhaven en zit dus niet te wachten op een stroom van mensen die alleen even van het toilet gebruik komen maken.
Sommige ondernemers plakken dan een sticker op de deur met de boodschap dat een toiletbezoek 50 cent kost en hopen dat dat een beetje afschrikt. Anderen reserveren de toiletten liever voor hun gasten en maken dat bij de voordeur al kenbaar.
Toch maar openbaar
(eigen foto LB)
Meer openbare toiletten (al dan niet tegen betaling) in drukbezochte gebieden zijn dus geen slecht idee. Dat ontlast niet alleen maar de horecaondernemers maar bijvoorbeeld ook mensen die om gezondheidsredenen binnen afzienbare tijd bij een toilet moeten kunnen komen.
Tussen haakjes: van zelfreinigende toiletten ben ik geen voorstander. Als iemand met een grote behoefte de toiletpot uitgebreid mist heb je helemaal niets aan die zelfreiniging. Ik heb in mijn leven maar één keer een dergelijk toilet bezocht op een station en daarna nooit meer.
Urilifts plaatsen op plekken waar wildplassen vaak voorkomt is dan wel weer handig. Als er alleen in geplast wordt kun je denk ik nog wel vertrouwen op automatische reiniging. Als vrouw heb je er echter niks aan.
Zeiknota
Nu is de befaamde Zeiknota (PDF) van de gemeente Rotterdam weer in het nieuws geweest. Want openbare toiletten zijn hoognodig, maar duur en dus moeten er andere oplossingen komen.
De Gemeente Rotterdam is daarom met zeven horecagelegenheden een proef van twee jaar gestart. De gelegenheden krijgen dan een groene sticker op de deur geplakt met de tekst ‘Free toilet’ en zullen vindbaar zijn via de Hoge Nood App. Die app zal tevens een overzicht geven van urilifts en openbare toiletten in Rotterdam.
Die nette Toilette
Verleden jaar zag men dat nog niet zo zitten. Projectleider Rob Zwinkels van de Gemeente Rotterdam kreeg toen in een interview de volgende vraag gesteld: “In Duitsland bestaat ‘die nette Toilette’, waarbij gemeenten winkeliers een vergoeding bieden voor het openstellen van toiletten. Denkt u ook aan zulke oplossingen?” (Detail: ‘nett’ is Duits voor ‘aardig’ of ‘sympathiek’)
Hij antwoordde daarop: “Dat hebben we wel besproken, maar dat levert niets concreets op. Als je dat doet en het wordt een succes, komt dat misschien uit op exorbitante bedragen. Dat moet je dan ook weer controleren en dat wordt lastig. Als een ondernemer € 50 per maand ontvangt, laat hij dan ook echt iedereen toe of vraagt hij klanten iets te consumeren?”
In Duitsland lijkt het een succes te zijn. In de aardig grote lijst van landelijke deelnemers staan behalve horecagelegenheden ook bijvoorbeeld bakkerijen, winkels, ontmoetingscentra, jeugdherbergen, verkooppunten van buskaartjes, benzinestations, enzovoort.
Pisnijdig
Als je een dergelijk concept wilt laten werken heb je veel deelnemers nodig om de opvang van het gebrek aan openbare toiletten te spreiden. Je kunt die opvang niet alleen op horecagelegenheden afschuiven. Dat is vragen om problemen.
Nu begint Rotterdam dan met zeven horecaondernemers. Juichend koppen de kranten: “Geen verplichte consumptie bij hoge nood!” Ik zou als horecaondernemer pisnijdig worden van een dergelijke bewoording. Er wordt namelijk eigenlijk mee gezegd: “Hé, baas, je bent een enorme zeikstraal als je je toilet alleen maar voor je gasten wilt reserveren. Jij moet iedereen toelaten want nood breekt alle wetten.”
Alsof wij dat ook doen. Alsof ze bij ons thuis alleen maar op het raam hoeven te kloppen om hun behoefte op ons toilet te mogen doen.
Kom op mensen.
Je stinkende best
Het is simpel: als je hoge nood hebt en een gelegenheid binnenstormt, dan heb je daar meestal alleen maar bepaalde rechten als je er ook te gast bent. Wil je daar absoluut geen gast zijn mag je hooguit dringend vragen of jij daar ook even van het toilet gebruik mag maken. Mag het niet, dan vertrek je weer. Of je kiest ervoor om er wél je behoefte te doen. In dat geval ga je daarna met je inmiddels ontspannen blaas of bilpartij op een stoel zitten en je stinkende best doen er een gezellige gast te zijn, zonder verder gezeik.
De kranten hebben het over een kleine vergoeding maar noemen de hoogte niet. In het hierboven genoemde interview wordt als voorbeeld € 50 genoemd. In ruil daarvoor moet je dan als ondernemer vaker controleren of je WC nog bruikbaar is voor je gasten, moet je opletten of mensen tijdens hun korte bezoek niet per ongeluk iets uit je zaak meenemen, mag je geen 50 cent meer voor een toiletbezoek vragen en krijg je controleurs over de vloer die checken of je ook daadwerkelijk geen consumptie ‘eist’. Je kreeg immers die ‘Free toilet’-sticker op je deur geplakt?
Ik vraag me dan af hoe de gemeente zoiets gaat controleren. Gaat een controleur dan mensen lastigvallen met de vraag: “Ik zag dat u daarnet eerst naar de WC bent geweest voordat u bent gaan zitten. Móést u een drankje nemen of had u er gewoon zin in?”
Geen reet aan
Daar zit je toch niet op te wachten, als horecabaas/-bazin? Je wilt gewoon het overzicht in je tent behouden en een goede sfeer garanderen. Zodat je gasten het naar hun zin hebben en terugkomen. Hoe je dat doet, dat mag je helemaal zelf weten. Dat je daarbij niet gelijk aan een inpandig openbaar toilet zit te denken lijkt me daarbij logisch.
Ik ben er zéér benieuwd naar hoe de zeven Rotterdamse horecabedrijven die aan de proef meedoen een en ander gaan ervaren.
Zélf vrees ik dat ze na twee jaar (je zult er maar twee jaar aan vastzitten!) zullen gaan zeggen: “We vinden er geen reet aan! Er was toch meer stront aan de knikker dan we dachten.”
bron: pixabay.com
