Vakantie(stress) – vive les vacances !

14 juli 2018 door Yone

We gaan bijna op vakantie. Twee weken in een stacaravan (kamperen prima, maar dan wél met ‘eigen’ sanitair) in Frankrijk. Niet op zo’n hutje-mutje gigantisch volle camping met luidruchtige animatie, disco en dronken pubers, maar een redelijk rustige familiecamping, een kwartiertje rijden van de kust, met bescheiden animatie, een leuk restaurant met dito bar en een minimale hoeveelheid Nederlanders en Engelsen. Dochter vond dit prima, als ze maar weer mocht gaan golfsurfen. Ergens in de komende jaren zal ze vrees ik toch iets anders zal willen, maar dat zien we dan wel. Ik heb er zin in, vooral omdat we hier twee jaar geleden een heerlijke tijd gehad hebben.  (En ja, ik weet dat resultaten behaald in het verleden heen garanties bieden voor de toekomst!) Maar…

Bron: Pixabay

Vóórdat we op vakantie gaan moet er nog van alles gebeuren. De meeste mensen hebben last van voorpret, ik van voorstress. Ik ken mensen die een dag van te voren alles in een koffer mikken, hun paspoort en creditcard pakken en op weg gaan.

Bij mij werkt dat niet zo. Er moet gewassen, ingepakt, uitgepakt en omgepakt worden én schoongemaakt én ingekocht én ik moet mijn werk zo ver afkrijgen dat mijn collega niet met onnodig extra werk opzadel. Vooral dat laatste is een ding, want de laatste tijd is er zo veel dat de to-do list weken werk bevat. De gedachte aan vakantie levert dus op dit moment alleen maar stress op. Veel stress. En dan is er ook nog onze oude grijze kater, die het nog redelijk doet, maar wel erg oud en mager wordt. Om de andere twee maak ik me geen zorgen, maar hem achterlaten voelt toch niet fijn. Al weet ik dat hij heel goed verzorgd wordt.

Ruim een week van te voren beginnen de kriebels en ben ik niet te genieten. Meer dan eens vraag ik me hardop af waaróm ik in vre-des-naam op vakantie ga, in plaats van gewoon thuis te blijven. Het antwoord weet ik wel. Als we thuis zijn, kan die laptop namelijk best even aan, kan ik dit wel even doen en dat óók en voor ik het weet, werk ik 80% van de vakantie thuis en ontspan ik niks. Maar of het nou alle voorstress waard is? Het toppunt is het moment dat alles ingepakt is en we weg willen rijden. Nog tien keer dubbel checken, heb ik de bankpasjes, de paspoorten, zijn alle stekkers uit het stopcontact, is er geen kat ontsnapt tijdens het inpakken van de auto, zitten de deuren wel op slot, is het rolluik boven wel een kiertje open voor de katten, is de koelkastdeur wel dicht, hebben we de vuilniszak weggegooid? Drie keer terug naar binnen is niks. Dat mijn familie het nog steeds allemaal verdraagt en met me mee op vakantie wil, is een wonder. Maar als we er eenmaal zijn, de zon schijnt en ik de golven van de zee hoor, is de wereld weer mooi. Dus even doorbijten en over en paar weken.. Vive la France, vive les vacances!