Zaterdag
Ik: “Morgen samen eten?”
“Ik ga naar mijn broer. Dinsdag?”
Ik: “Sure.”
Zondag
Ik: “Ik heb er weer een redactiebaantje bijgekregen. Superblij!”
“Fantastisch! Zal ik je vanavond even ophalen nadat ik bij mijn broer ben geweest?”
Ik: “O ja, dat kan ook, na het eten?”
“Yep, ik app je wanneer ik onderweg ben.”
Ik: “Indicatie tijd? Zodat ik gedoucht ben en de kat op het droge heb.”
“20.00”
Ik: “Allrighty. Zorg ik dat ik om 7u klaar ben…ik ken jou 🙂 ”
“Goed zo.”
Ik: “Hehe…you’re an anomaly… normale mensen komen te laat, jij komt te vroeg.”
…
Een paar uur later
“Het wordt zeker 8 uur of iets later. De bbq staat net aan.”
Ik: “Smakelijk. Blijf maar lekker joh, ik zie je dinsdag wel.”
“Nee, ik kom wel hoor. Ik ga zo weg.” Na 5 minuten: “Oké?”
Duh
Ik: “Oké.” (duh)
Meneer stond om 10 voor 8 op de parkeerplaats. Still too early. Hoe krijg je het voor elkaar.
Maar het fijne aan dit gesprek was dat mijn lief niet trapte in mijn halfhartige ruimhartigheid. Dat hij enerzijds besefte dat ik hem zijn tijd met zijn familie gun, en anderzijds dat ik hem miste. En dat hij mij ook zo miste dat ie mij boven de familie verkoos. Dat hij tussen de regels door las dat ik even bevestiging nodig had.
*Proest* Nee natuurlijk niet! Hij was gewoon geil. Duh.
Ik vond het niet erg. Want ik lees wel tussen de regels en de bedrijven door dat er liefde is. Ik heb zomaar lekker geslapen in zijn bed (dat is uitzonderlijk). En in de wakkere uren van de veel te vroege ochtend keek ik met liefde naar hem in zijn slaap.
Hij ligt meestal met een hand onder zijn kin, plat of in een vuist. Hij fronst vaak, en dan wil ik die plooi elke keer gladstrijken omdat hij er zo bezorgd uitziet. Af en toe doe ik dat ook, want hij wordt nooit wakker van mijn aanraking. Maar de plooi is altijd meteen weer terug. Aan zijn dromen kan ik niets veranderen. Jammer is dat. Je zou willen dat je met een simpele liefdevolle aanraking iemands zorgen weg kon nemen. Kusje erop, ik hou van je en alles komt goed. Ik strijk alle plooien glad… maar dat kan ik niet. Liefde, seks, aanwezig zijn, het is allemaal waardevol, maar niet de ultieme remedie voor de zorgen in iemands hoofd.
Die bestaat niet. Maar liefde verzacht het wel een beetje.