bron: pixabay.com
Vrijdag
Mijn bloeddruk blijkt na een thuistest veel te laag te zijn, dus ik heb de huisarts gebeld voor een goede meting en een formulier om bloed te prikken. De vermoeidheid zit me echt in de weg. Ik val op de gekste momenten en plaatsen in slaap en ik ben het zat. De huisarts meet ook een te lage bloeddruk (voor de liefhebber 90/45) en verwijst me door naar het ziekenhuis om bloed te prikken. Ik ben terug op de plek waar mijn pre-operatieve screening plaatsvond en zie in gedachten mezelf zitten na de screening met een broodje kaas en het boekje met informatie over de operatie. Wat was ik toen verdrietig uit angst en om wat ik op het punt stond te gaan doen. Nu is alles achter de rug en weet ik wat ik toen nog niet wist. Ik heb zoveel beleefd de afgelopen maanden. Wat een rollercoaster.
Bloedprikken vind ik nog steeds verschrikkelijk, dus ik zit met klotsende oksels te wachten tot ik eindelijk aan de beurt ben. Het zal mij benieuwen of hier nu wat uit komt. Na het prikken voel ik me duizelig, dus ik neem nog even een kop koffie voor ik weer de tram naar huis pak. Het voelt goed om even stil te staan bij de lange weg die ik heb afgelegd. Ik kan soms nog niet geloven dat ik dit gedaan heb.
***
Zondag
Ik krijg, kletsend met een vriendin, ineens een openbaring. Ik heb er gewoon, mits er verder niks verandert, twintig jaar gezond leven bij gekregen door de operatie. Ik was een wandelend gezondheidsrisico, een patiënt met zodanig overgewicht dat het levensbedreigend was. Nu ben ik gezond. Van morbide obese naar iemand met ‘gewoon’ overgewicht. Dat heeft half Nederland. Fuck dat buikje en mijn hangarmen. Dat is wederom iets waar ik alleen maar zelf mee zit. Ik ben gezond! Ik kan weer alles. Omdat ik steeds zo moe ben, focus ik nog teveel op dat wat er nog niet goed is. Ik moet me vaker realiseren dat ik al heel veel stappen in de goede richting heb gezet. Eigenlijk ben ik heel erg trots op mezelf. Zo! Bam! Ik ben trots!
***
Dinsdag
De uitslag van het bloed is binnen. De bezinking is wat te hoog, wat duidt op een kleine ontsteking. Niets om me zorgen over te maken. Verder is eigenlijk alles goed. Ook de vitaminewaarden zijn prima in orde, in tegenstelling tot dat wat de dokter had verwacht. Alleen die lage bloeddruk zit me dus in de weg. Rustiger aan doen is het advies. Ja dokter, dat wil ik ook wel. Vertelt u het mijn manager?
***
Vrijdag
Het is al dagen smoorheet. Temperaturen boven de 30 graden en dat terwijl het al een week of zes niet geregend heeft. Een weekendje weg, samen met mijn lief, daar ben ik echt aan toe. We wandelen kilometers en nóg meer kilometers in de hitte, en het gaat zonder problemen! Met 23 kilo meer had ik dat écht niet getrokken. Ik loop in korte broekjes, draag een bikini en loop zelfs met alleen een bikinitop en een korte broek aan langs een overvol terras. Mijn nog roodgloeiende littekens vol in het zicht en mijn zeker niet perfecte buik ook. Ik voel me vrij en mooi en even kan het me allemaal niet meer schelen. Ik voel me licht. Letterlijk licht. Wat een mooi gevoel.
Wat hieraan vooraf ging- Mijn maat is vol (36) – Shop ’till you drop
