Bron: Eigen foto (MvdV)
Ik moet even reageren op het artikel van HMD-Maurits. Hij praat over zijn haat-liefde verhouding met Brabant. ‘Eén grote incestueuze familie’, noemt hij de provincie, met bar slechte fietspaden, want je hobbelt je suf langs alle varkensschuren. Maar de Brabanders zijn wél gezellig en behulpzaam.
Ode aan Mooi Groningen
Ik woon dus in Groningen. Geboren en getogen in Hilversum, maar dat mag de pret niet deren, want je kunt je hier ook prima redden, al versta je na 20 jaar je buurvrouw nog steeds niet. Dat is ook niet nodig, want de mensen laten je hier het liefst met rust. Grote families, net zoals in Brabant dus, herkenbaar aan familienamen die in veelvoud in kleine dorpjes voorkomen.
In een dorp vlakbij, was een tijdje geleden een sterfgeval. Mijn zoon kwam eerder thuis van school.
“Hè, nu al vrij?” vroeg ik.
“Ja mam, begrafenis. Iédereen moest er heen. Allemaal neven en nichtjes.”
Neef en nicht, vrij licht, was dat niet een Rooms-katholieke, Brabantse uitspraak?
Aardbevingen en het AZC
Nu hoor ik iedereen al roepen over de aardbevingen. Dat klopt en is een treurig feit. Ik woon echter in een gebied waar geen aardbevingen zijn. Dit wordt vooral door de makelaars dik onderstreept. Huizen staan te koop met slogans: “Een levensloopbestendig huis, een aardbevingsvrij huis”.
En ja inderdaad, het kan hier ook aardig druk zijn vanwege de grote stroom(?) asielzoekers die zich allemaal eerst moeten melden in het centrum van het COA in Ter Apel. Als zij geluk hebben mogen ze blijven (in het AZC), zo niet dan direct weer naar ‘huis’ (door naar het vertrekcentrum). Of, als zij erg fout blijken te zijn, direct naar de gevangenis. Dat allemaal op één groot terrein dat inmiddels een groot dorp geworden is, waar velen mensen werken en nog steeds aan timmeren.
Kanonskogel
Aan de weg wordt ook getimmerd. Er zijn de laatste decennia vele wegen verbeterd, viaducten gemaakt en de infrastructuur is een stokpaardje van de provincie geworden.
Files, wat zijn dat? Mijn dochter vertelde met trots dat ze tijdens een schoolreisje naar de Efteling in de file had gestaan. “Gaaf, man!” zei ze. Ze hadden vanuit de bus naar chagrijnige mensen zitten zwaaien.
Ik moet wel toegeven dat je je soms verbaast over wegen en afslagen die zo ruim zijn dat de landingsbanen op Schiphol er niets bij lijken. De afslagen leiden vervolgens naar dorpjes, waar je in de hoofdstraat een kanonskogel kunt afschieten zonder iemand te raken.
Bron: Eigen foto (MvdV)
Bijzonder Bourtange
Over kanonskogels gesproken. Daar kunnen ze in Bourtange ook wat van. Het mooiste vestigingsdorpje van Nederland waar ieder jaar vele middeleeuwse festivals en andere evenementen plaatsvinden. Busladingen toeristen worden jaarlijks zonder problemen geëntertaind en het zal niet lang meer duren of ‘Star City’ zal ook worden ontdekt door de Chinezen. De nuchtere Groningers hebben het allemaal prima onder controle en de misdaadcijfers zijn hier dan ook nog steeds ongekend laag.
Natuur- en dierenliefhebbers opgelet: er lopen in (en vooral rond) Bourtange vele kuddes grazers, waaronder Konikpaarden. Geen Oostvaardersplassen-achtige taferelen; deze Konikpaarden hebben gras genoeg en worden bijgevoerd in de winter. Voor geïnteresseerden: binnenkort verschijnt mijn artikel over Konikpaarden in Bourtange.
Mooi Westerwolde
Dus, beste Maurits, stel ik voor dat je maar eens hier langs komt. Mooie fietspaden, géén varkensschuren en misschien kom je een enkele wandelaar onderweg tegen.
En naaktwandelen of -fietsen kan natuurlijk ook! Groningers zijn ruimdenkender dan je denkt. Feit is dat er hier geen varkens in de bomen hingen toen er, los van het grote centrum, her en der asielzoekerscentra werden opgericht. De actie was natuurlijk maar van een handje vol Brabantse leeghoofden, maar toch. Zo gastvrij bleken die Brabanders dus ook weer niet.
Oh! PS! Je hoeft overigens geen Bossche Bol voor me mee te nemen, hoor Maurits! Want die kun je hier gewoon in de plaatselijke Hema kopen.
Tot gauw!
Bron: eigen foto (MvdV)
Marga Kuitenbrouwer-Van der Vet schrijft informatieve, kritische en humoristische blogs, columns en artikelen. Meer informatie hierover is te vinden op haar website: MargaKuitenbrouwer.weebly.com
Haar paardencolums kun je lezen op paardencolumns.com
Waar Groningen nog op Drenthe lijkt (denk Zuidlaren) kan ik een eind met je meegaan, maar dit is meteen wel heel erg OOST Groningen. Al haast Duitsland. Dat ze in Groningen naakte fietsers en wandelaars geen strobreed in de weg leggen mag verleidelijk zijn, het volstaat nog niet om me over de streep te trekken. Die kaarsrechte wegen, dan denk ik toch met weemoed terug aan de Brabantse kronkelweggetjes, de vennetjes en de heideveldjes. En niet te vergeten de Dommel. Maar goed, Drenthe ligt op fietsafstand en niets Brabants is Drenthe vreemd. En we blijken dezelfde roots te hebben, dus iets van een gemeenschappelijke vorming moet er toch zijn! Bossche bollen kan ik overigens missen. Dan liever een Drentse krentenbol. Al ga ik pas echt voor een Frans pain au chocolat! En ik mag er toch van uit gaan dat Groningse vestigingen van Lidl met verse-broodjesafdelingen daarin voorzien!