Het is zover. Hij zakt door zijn poten, of nou ja, hij zwalkt vooral. Eerder vanavond kon hij al niet poepen, een notoir kwaaltje waarvoor hij laxeermiddel krijgt, maar dat werkt dus niet altijd. Met een latex handschoen aan verhelp ik dat dan, hoe ranzig dat ook is. Je doet wat je kunt voor je geliefde.
bron: eigen foto KvdS
Maar hij eet ook al een tijdje vrij slecht. De kilo’s kattenvoer die ik heb weggepleurd zijn eigenlijk een schande. Zijn gebit is niet best en dat is niet meer te verhelpen, want hij zou de narcose niet overleven. Ik heb klauwen met geld verspild, ook aan de liquid snacks die ik over zijn voer goot, zodat hij toch al likkend wat voedingsstoffen binnenkreeg. Ik gaf hem ongegeneerd paté, filet americain (vaak aangelengd met warm water, kattensoep zeg maar) en katenspek waar hij zo dol op is. En melk, want het maakte niet meer uit voor zijn gezondheid.
De laatste paar weken waren wel een crime wat betreft zijn sanitaire gewoontes. Hij banjerde het kattengrit al tijden door het hele huis, maar de laatste tijd piste hij ook naast de bak. Mijn laminaat heeft er danig onder geleden, voor ik door had dat het meer was dan een paar drupjes. Hij deed het niet expres, ik heb het een paar keer aanschouwd en hij stond dan met zijn voorlijf binnen, maar die laatste stap leek net een brug te ver. Toen ik het lumineuze idee had om het deksel er dan maar af te halen, presteerde hij het om in plaats van op de bak te gaan onder dat deksel zijn behoefte te doen. Privacy first I guess. Dat vond ik dan wel weer ontzettend grappig eigenlijk. Gek genoeg heeft hij ook altijd vastgehouden aan zijn routine; poepen aan de achterkant, plassen aan de voorkant. Voor hem qua gemak en hygiëne logisch, voor mij een dagelijks dweilkarwei. Maar het gaf niet echt, al vloekte ik wel als de pis onder de deurmat was gelopen. Kutkat. Met je gemauw en je gedoe. Je wil niet weten wat een tyfuszooi hij van zijn voerplaats maakte. Het zit letterlijk tegen de muren op.
bron: eigen foto KvdS
Maar ik vond het niet echt erg, want hij is de dierenliefde van mijn leven. En die mag best een paar potjes breken, wat je ook vrij letterlijk kunt nemen haha. Tot gister sprong hij nog via stoel, tafel en bar op het aanrecht, met een hoop herrie als daar per ongeluk nog een pan, bord of glas in zijn weg stond. Maar vandaag lukt het hem niet meer om op het bed te springen. Dus het is zover. Ik heb met mezelf afgesproken dat als hij niet meer uit zichzelf eet of als hij door zijn poten zakt, dat het dan klaar is. Hij heeft net nog wat filet opgepeuzeld, maar die pootjes…nee, het is echt genoeg. Ik ben de hele nacht op geweest en heb hem bij me gehad, hij is ook heel erg aanhankelijk gelukkig. Nog een paar uurtjes tot de dierenartspraktijk open gaat, en dan breng ik hem weg. Ja, het is echt zover. Hoe moeilijk dat ook is.
oh nee!
Da’s altijd bijzonder heftig. Maar, hoe heftig ook, soms is het beter om het beestje in te laten slapen.
Sterkte vandaag, Karin! En ook daarna.
Terra
Ik las ooit een artikel van een dierenarts met een heel aardig ‘ezelsbruggetje’ voor baasjes die twijfelen of laten inslapen misschien te vroeg is. Wanneer je ’s ochtends denkt “als de kat nu dood in zijn mandje ligt, heb ik daar helemaal vrede mee”, dan wordt het tijd om over afscheid na te gaan denken. Over het algemeen zijn baasjes veel eerder ’te laat’ dan op tijd. Maar lastig blijft het.
Sterkte. Vergeten doe je hem nooit.
sterkte, altijd zwaar om je geliefde viervoeter in te laten slapen… maar het is ook een zegen dat het kan.