“Mam, al mijn vriendinnen hebben een bijbaantje. Dus ik ga ook op zoek naar werk!” aldus mijn dochter.
Verbluft kijk ik haar aan. “Weet je het wel zeker? Je hebt het al druk zat met je huiswerk, toch?”
“Ja maar zaterdags kan ik heus wel werken hoor. En in de vakanties ook.”
“Waar dacht je aan?” vraag ik voorzichtig.
“Nou, natuurlijk wel iets beters dan vakken vullen in de supermarkt of zo’n stom krantenwijk,” klinkt het vol afschuw.
Mijn dochter weet wat ze wil. Ze is behalve intelligent, vooral bijzonder ambitieus. Terwijl ik op 15-jarige leeftijd, volkomen bijziend, met veel moeite naar mijn toekomst tuurde, heeft zij nu al haarscherp zicht op de glansrijke carrière die haar door een trendy montuur toelacht.
Ze gaat op zoek naar een baan die goed bij haar past. Ze pluist de krant uit en knipt een paar vacatures uit. Ze stuurt een sollicitatie om redactrice te worden voor de Volkskrant, ze belt de dierenarts op om te vragen of ze nog een assistente nodig hebben, en ze solliciteert als aankomend neuroloog om mee te lopen bij een kinderziekenhuis. Ze wordt nergens aangenomen.
“Misschien moet je toch iets simpelers zoeken? Je bent wel slim maar je hebt immers nog geen diploma’s…” probeer ik voorzichtig.
‘Oh ja, dat is waar. Maar voor de rest vind ik alles oninteressant.”
“Je houdt toch van mode en kleding…?”
“Goed idee, mam!”
Bron: Pixabay
De volgende dag is ze aangenomen als verkoopster bij C&A. Vol trots laat ze me haar eerste contract zien.
“Knap gedaan hoor!” bevestig ik haar. “Wat verdien je?”
“Eh ja, niet zoveel, geloof ik… iets van 2,74 per uur.”
“Goh, dat is wel weinig,” vind ik ook. “Dat is iets meer dan 20 euro netto per dag,” reken ik uit.
“Nee, mam, het is bruto 2,74!”
“Daar geloof ik niets van. Ik zoek het even op.”
Tot mijn grote verbazing heeft ze gelijk. Ik lees dat ze 21,85 euro bruto verdient voor een hele dag hard werken. Haar vriendin verdient bijna het dubbele met vakken vullen bij de Jumbo.
Om haar extra te motiveren, bedenk ik een oplossing.
“Weet je wat, ik vul je salaris voorlopig aan met 1 euro netto per uur. Zodat je bijna net zoveel verdient als je vriendin. “Tijdelijk hoor!” benadruk ik. “Totdat je jarig bent en zelf wat meer gaat verdienen.”
“Cool mam! Nu heb ik ineens veel meer zin om te gaan werken!”
Zaterdags komt ze versleten thuis.
“Hoe ging het?” vraag ik haar.
‘Ja supergoed mam, ik ben er echt goed in!”
“Wat moest je doen?” informeer ik nieuwsgierig.
“Ik heb de hele dag alles opgevouwen en opgeruimd. Bijna iedereen, die iets gaat passen, laat het daarna zomaar ergens slingeren. Vreselijk asociaal! Stapels kleren heb ik opgeruimd,” legt ze uit.
“Goed gedaan hoor!” complimenteer ik haar. “Ik ben echt trots op je.”
“Hoe was jouw dag, mam, wat heb jij vandaag gedaan?”
“Eh… niks bijzonders,” zeg ik snel.
Ik verzwijg de enorme stapel neergesmeten kleren op de grond in haar kamer, die ik netjes voor haar heb opgeruimd. Haar bloesjes, die ik keurig heb gestreken. De zware boodschappentas, die ik heb gesjouwd, met vooral haar lievelingseten. De afwas, die er nog stond nadat ze gisterenavond met een vriendin een taart had gebakken. Dezelfde vaat, die ik heb weggewerkt en waarvoor ze zelf vanochtend helaas geen tijd meer had.
Vliegensvlug reken ik mijn salaris uit. Mijn salaris bedraagt vandaag -1 euro per uur. Als moeder verdiende ik dus deze zaterdag, met 8 uur werken, -8 euro. Netto, dat dan weer wel.
“Weet je,” wend ik me tot mijn dochter, “jouw salaris bij C&A valt eigenlijk best wel mee.”
