Het was bijna niet meer te verwachten, maar Lili en Howick mogen toch blijven. Nadat ze eerder waren ondergedoken en op de dag van uitzetting weggelopen (of weer ergens anders ondergebracht, dat weten we natuurlijk niet), strijkt staatssecretaris Harbers nu toch met de hand over het hart. Ahum.
Ontploffing
De sociale media en commentaren op opiniesites ontploften zaterdag zo ongeveer, nadat er een zoektocht naar de kinderen was aangekondigd. Het woord klopjacht viel en #ikwerknietmee werd trending. Vrijdagavond was er bij Pauw ook grote verontwaardiging over de situatie.
Rond 15.30u zaterdagmiddag meldde Ron Fresen van het NOS op Twitter eerst dat er “koortsachtig overlegd werd” en even later dat ze mogen blijven. Onder die tweet vind je overigens ook weer een heleboel azijnzeikers die het de bijl aan de rechtsstaat vinden, maar dat zijn zoals we weten meestal luitjes die daar weinig van snappen.
De wet
De discretionaire bevoegdheid is juist in het leven geroepen omdat procedures en de wet nou eenmaal niet altijd voldoen. Die zijn vrij rigide. Zo kon de rechter in de laatste procedure de advocaat van de moeder niet anders dan in het ongelijk stellen – het argument was dat zij psychisch niet in orde is en dus niet in staat de kinderen te verzorgen – omdat ze geen officiële diagnose kon overleggen. Terwijl we allemaal wel kunnen bedenken dat zij daar inderdaad niet toe in staat is, gezien de omstandigheden waarin ze leeft. Ze heeft geen werk, geen fatsoenlijk onderkomen en heeft haar kinderen al een jaar niet gezien. Dat er geen arts is om een diagnose te stellen doet daar niets aan af.
Ik vind het verontrustend dat er tegenwoordig steeds meer uitsluitend naar de letter van de wet wordt gekeken. Er is ook nog zoiets als de geest van de wet; dat wat rechtvaardig is.
Draagvlak
Onze regering maakt gemankeerde wetten en voert gemankeerd beleid. Soms regelrecht in strijd met internationale verdragen, zoals die omtrent de rechten van de mens en die van het kind. Ze bedenkt daar vervolgens iets op om schrijnende situaties te ondervangen. Maar weigert daar dan gebruik van te maken. Iets met draagvlak of zo.
Maar vandaag konden ze er niet onderuit. De shit hit the fan, half Nederland stond op de digitale barricades. Daar ging dat draagvlak. Lili en Howick mogen toch blijven. Wat mij betreft komt er nu ook meteen een écht kinderpardon voor alle kinderen in vergelijkbare situaties. Ze zijn al thuis. En tegelijk moet er werk gemaakt worden van de asielprocedures, zodat dit soort zaken niet meer aan de orde komen.
Ja dames en heren bewindslieden, dat gaat geld kosten. Nog anderhalve week tot Prinsjesdag. Ik hoop dat jullie keihard worden uitgelachen, om vervolgens het huiswerk helemaal over te mogen doen. Of beter nog, gewoon naar huis worden gestuurd. Maar dat zal wel ijdele hoop zijn. Draagvlak geldt in dit geval alleen in de Kamer, en dat is net an stevig genoeg.
Toch is het bemoedigend dat een groot deel van Nederland de laatste dagen zo’n grote verontwaardiging heeft laten zien dat zelfs de stijve harken van het kabinet er niet meer omheen konden. Laten we dat vast houden.
Mogen Maksin (14) Denis (10) Arina (5) uit Oekraine die in juli zijn uitgezet na 9 mislukte asielaanvragen en waar de media niet bovenop zat -dus geen aandacht- en die ook de taal van hun ouders niet spreken nu ook terugkomen? Dat zou pas rechtvaardig zijn
Er heeft nog niemand antwoord gegeven op mijn vraag hoe die kinderen met hun ouders communiceren
Och jeetje. Ik ken het geval niet. Neem eens contact op met https://actie.degoedezaak.org/petitions/ze-zijn-al-thuis Die kunnen je vast adviseren of de juiste richting op wijzen. Media-aandacht is belangrijk, dat zie je maar.