Een aantal mannen in onze kennissenkring heeft een baard. Er zijn verschillende varianten, die allen één overeenkomst hebben: ík loop er niet warm voor. Zo zijn er exemplaren met de cave-man look, een wat langere baard overlopend in wat langer haar. Tel er een wilde blik bij op en je ziet de man z’n wederhelft over zijn schouder meeslepen naar zijn grot. Heel aantrekkelijk… zo’n 250.000 jaar geleden.
Een andere variant is de permanente stoppelbaard. Zo’n baard-type dat bij sommige – bijzonder weinig – acteurs sexy staat, maar waarbij je je bij de meeste mannen afvraagt of ze recent dakloos geworden zijn, griep gehad hebben of dat een aanval van eczeem ervoor zorgt dat ze zich niet mogen scheren.
Hoe we er op kwamen weet ik niet meer, maar mijn echtgenoot werd uitgedaagd om ook een baard te laten staan. Iets met een ‘symbool van vrijheid’. En stiekem paste dat precies in zijn straatje, want hij speelt al lang met het idee van een baard. De kans dat er binnenkort haar groeit waar dat voor mij helemaal niet hoeft, is dus vrij groot. Als is het alleen maar om te laten zien dat hij óók een ‘echte man’ is, ondanks zijn voorkeur voor chocolademelk met slagroom.
En ik heb echt he-le-maal niks met baarden. Ze kriebelen, ze stinken naar de laatste maaltijd en/of genuttigde drank en ze hebben maar één functie: héle lelijke mannen kunnen er wat gebreken (of een onderkin) mee verhullen.
Zo heb ik ooit eens een vriend met een snor gehad. De snor vond ik niks, maar mijn puberhormonen vonden dat zijn spieren het wonnen van zijn snor. Vlak nadat het tussen ons ‘uit’ was, schoor hij zijn snor af en wat er onder vandaan kwam, was géén verbetering. Het typische voorbeeld van functionele gezichtsbeharing, iets wat mijn echtgenoot dus niet nodig heeft.
Hoe dan ook, ik ben benieuwd wat het uiteindelijk gaat worden. Ik hoop dat ’t niet zo’n viezig ding wordt:
Bron: Pixabay
Of een pratende kut (nr. 4 in dit filmpje):
Of dat ik straks wakker word naast een moderne Gandalf:
Bron: Pixabay
Wat het ook mag worden: als het resultaat écht heel erg is, kan ik hem altijd nog de zee opsturen met Jan, Piet, Joris en Corneel!
Ooooohhhhhhh wat begrijp ik je goed!! Mijn man (hahaha jouw vader!) Kwam zo’n 48 jaar geleden van een reis van ruim 3 manden terug….. met baard!!
Ze hadden een weddenschap: wie dat ding het langst kon laten staan. Na wat (volgehouden) dreigementen, was hij er binnen een uur af om nooit meer te zijn aangegroeid. Weddenschap glorieus verloren dus. Succes!