“Ik heb een meisje gesproken dat als styliste voor mensen met overgewicht werkt, die dikke mensen wil laten voelen dat ze trots op hun volle lichaam moeten zijn, dat het mooi is om voller te zijn. Ik denk nu dat als ik daarin mee was gegaan, dat ik dan niet had geweten dat het ook anders kan.” Dat zei Patty Brard onlangs in een gesprek met de VARAgids. (Bron: nu.nl)
Volgens mij is bovenstaand de kern van de ‘BodyPositive’ beweging, die ik – voornamelijk op Instagram – volg. Foto’s van allerlei vormen en maten lichamen passeren de revue. Ik doe dat zodat ik niet word overspoeld met alleen maar het ‘slanke ideaal’ wat je ziet in kranten, folders en reclames. Huidjes die geen lief of leed gekend hebben, dijen zonder ook maar een putje, pukkeltje of haartje.
Zo erg worden de dames (én heren!) modellen gefotoshopt. Van top tot teen. Maar wie zit daar nu eigenlijk op te wachten? Ik niet. En ik wil mijn dochters ook iets anders meegeven.
#BodyPositive dus. Ga maar eens kijken.
“Zelfs de modellen lijken niet meer op de modellen,” zegt Megan Jayne Crabbe, a.k.a. Bodyposipanda, in haar boek: Body Positive Power. Het boek van Megan ligt met vele ezelsoren en aantekeningen op mijn nachtkastje.
Sieh dir diesen Beitrag auf Instagram an
“Geluk is geen kledingmaat!” roept ze waar ze maar kan. Maar heeft ze nou gelijk of niet? Ik heb het idee dat Patty daar toch anders over denkt. Natuurlijk is het grote geluk niet te vinden in een kledingmaat. Maar: hoe je in je vel zit, heeft wel degelijk te maken met je gewicht. “Of proberen we nu weer dat slanke ideaal na te leven?”
Patty Brard is enorm afgevallen na een maagverkleining. Good for her! Wil ik ook, is mijn eerste gedachte.
Of nee, toch ook weer niet. Ik snap volgens mij de hele Bodypositive beweging niet. Moet ik van mijn lichaam houden en het accepteren zoals dat nu is? En dan? Laat ik het dan zo? Of ga ik toch sporten en op mijn voedselinname letten? Maar dan houd ik blijkbaar tóch weer niet van mijn lichaam zoals het nu is?
Zoals je ziet, ik zit vol tegenstrijdigheden waardoor ik vertwijfeld raak en dus maar gewoon niks doe. Nee, niet niks. Ik eet. Ik eet koekjes, allerhande ‘snelle’ koolhydraten (ook al word ik daar keimoe van), taartjes (het leven moet gevierd worden, toch), veel te veel avondeten en chips. Altijd weer die chips. Maar volgens Megan is er geen verboden voedsel en zijn diëten onzin!
In eerdergenoemd artikel zegt Brard: “Ik denk dat mensen uiteindelijk berusten in een dik lichaam als ze alles geprobeerd hebben. Ik denk niet dat berusting per se geluk betekent.”
Maar wanneer ben je dan wél gelukkig in je lijf? Vorig jaar woog ik significant minder dan nu, maar toch was ik ook toen niet super gelukkig in mijn lichaam. Ik vond vooral de veranderingen raar en een beetje eng. In je hoofd moet je ook afvallen. De psyche loopt duidelijk achter op je lichaam, heb ik gemerkt bij mijn eerste grote gewichtsverlies van 25 kilo, 6 jaar geleden.
Dus vertel me eens, hoe word ik nu écht BodyPositive?
Bron: pixabay.com (eigen tekst)
