‘Makkelijk eetbare lunch…’ (bron: pixabay.com)
Wat ik nu weer lees… Moeders die extreem bemoederen. Die zich compleet toeleggen op ‘de allergezondste voeding voor kinderen’ en daarom álles doen om die kinderen ‘makkelijk te laten eten’. Daarbij maken ze het zichzelf maar wát moeilijk; broodtrommels transformeren tot hele kunstwerken ‘omdat de koters het anders niet eten’.
Foute (op)voeding
Ik denk dan meteen: ergens is daar heel vroeg al iets fout gegaan in de opvoeding. Zéker qua voeding. Want voor je het weet sta je midden in de nacht op om je kleuter te voorzien van een exquise bento-box met zalm-sushi, gestoomde quorn-eenhoornoortjes, een plukje pestopasta met pijnboompitjes en wortelroosjes met xylitol-confituur (xylitol is goed voor de tandjes, hè). En binnen de kortste keren heb je je kind volledig verkloot en blieft het op zijn achtste ook niets anders meer dan jouw gemaakte kaan-kunstwerken, want dan kunnen ze lekker pochen tegenover de andere kindjes op school. Wie heeft de mooist versierde broodtrommel? Ja, héél makkelijk allemaal, hoor!
Eten wat de pot schaft
Tuurlijk, mijn kinderen hadden ook fases waarin ze geen spruitjes of spinazie wilden eten. Tijden waarin wortels vies waren en bruin brood ‘mwah, nou ja, als ’t moet…’ Maar die fases duurden maar kort; het bleef bij eten wat de pot schaft. En dat deden ze dan ook al snel. Want honger. Nu, als pubers, eten ze alles. En gezond. Van witlof tot spinazie, van appels tot wortels op de vuist. Weinig snoep (af en toe is lekker genoeg), geen energy drinks (want ‘vies’; dat mierzoete, chemische zijn ze niet gewend). Lievelingslunch op school: een bruine bol met jonge kaas en een fles water. Ja. Echt.
Op de lagere school maakte ik inderdaad nog gebruik van lunchboxjes, omdat de banaan en de boterham in die propvolle tas anders vóór schoolaanvang al tot moes gestampt waren. Maar geen haar op mijn hoofd die eraan dacht om die lunchboxjes in alle vroegte op te leuken met geknutselde spinnen, groenteregenboogjes of met vormpjes uitgestanste wortel- en komkommerschijfjes (even doorklikken naar de tweede foto). En die mandarijn pellen ze maar lekker zelf. Ik ben gekke henkie niet.
“Heel makkelijk!”
“Kost helemaal niet zoveel moeite!” jubelt Marije Woertman daarentegen. Zij is ‘planologe’ en heeft zich inmiddels volledig toegelegd heeft op één levensdoel, namelijk dat ‘kinderen makkelijk laten eten’. (Lees even dat artikel, dan snap je het. Niet.)
“Stukje dadelbrood, een wrapje. Wat tomaatjes en nootjes. Gepofte mais. En ook gewoon stukjes brood, maar net in een andere vorm. Daardoor eten kinderen makkelijker,” voegt ze er nog aan toe.
Werkelijk? Serieus? Als je kind tijdens de pauze honger heeft en van meet af aan gewend is om ‘gewoon’ een belegde boterham en en een appel te eten, eet dat kind op school ook héél makkelijk, hoor. Zonder al die opmaakmeuk en versierselarij.
Lightning McQueen in je boxje
Ik zie mezelf al in de keuken staan, om vijf uur ’s ochtends. Druk in de weer met abrikozenbroodstukjes die de vorm van Cars’ Lightning McQueen moeten krijgen. Want anders eet mijn prinsje het niet. Rode levensmiddelenkleurstof, bosbessenbandjes, rozijnenoogjes. Oh, nog even mais erbij poffen. Zou hij het makkelijker eten als ik er gewoon popcorn van maak? Zoete popcorn mag natuurlijk niet en te zout mag óók niet. Oh en ach, deze uitgestoken Halloween-pompoentjes, zo schattig! Die eet hij vast héél makkelijk…
‘Normale lunch.’ (bron: pixabay.com)
Kom op zeg. Leer je kind gewoon alles te eten? Als ze iets niet lekker vinden, een keer of tien laten proeven, zeker weten dat dat stuk komkommer en die tomaat in 90% van de gevallen er ineens wél makkelijk ingaan.
Makkelijk in twee stappen
Stap 1: Trek ’s ochtends een half uurtje extra uit voor een fatsoenlijk, zittend ontbijt thuis. Ze wennen eraan. Echt.
Stap 2: Laat ze tijdens dat ontbijt in godsnaam – zo gauw het een beetje gaat – hun eigen lunchbox, broodtrommel of gezonde snackzak klaarmaken. Een boterham met kaas smeren, een appel afwassen en een flesje met water vullen, dat is echt geen nouvelle cuisine. Dat kan een vierjarige ook.
Bijkomend voordeel: als ze zelf hun box of (papieren) zakje gevuld hebben, eten ze het meestal wél ‘heel makkelijk’ op. Want zelfgemaakt.
Ik kan echt buikpijn krijgen van dit soort (op)voedingsonzin. Het enige wat je hiermee bereikt, is dat je je kind voedseltechnisch vroegtijdig verknoeit. Doe alsjeblieft effe normaal?!?
Ik kreeg er ook jeuk van.