Van de week droomde ik dat ik wakker lag, omdat ik me tijdens een gesprek zó had opgewonden dat ik er vervolgens slecht van kon slapen. Ja, dat klinkt heel ingewikkeld en dat wás het ook.
Waarom ik zo van slag was? Ik voelde me niet gehoord. Ja, en? Nou, daar werd ik boos van. Ik voelde me ook niet serieus genomen en misschien was dat nog wel erger. Ja, dus? Dat hielp zeker niet mee; daar werd ik wild van. Erg wild. Ja, so what?
bron: pixabay.com
Maar waardoor het écht misging, was het bevoogdende toontje, de superieure blik, het minzame lachje en de benadering die in de frequent geraadpleegde managementliteratuur ongetwijfeld vermeld staat onder het hoofdstuk over beïnvloedingsstijlen. Dáár werd ik vervolgens dol van. Horendol! Rijp voor het dolhuis.
De aanleiding van het gesprek? Een klacht van een collega. Nee, die was niet eerst zelf naar mij toegekomen om erover te praten. Dat begreep de chef natuurlijk volkomen, want ik kon immers behoorlijk intimiderend overkomen, dat wist ik zelf ook wel. En ik had toch ook rekening te houden met “het niveau” van mijn collega. Ik was toch zo communicatief? Nou dan! Ook diende ik meer aan voor- en naspel te doen en niet direct met de deur in huis te vallen. Dat begreep ik toch zelf hopelijk ook wel?
Het was overduidelijk dat Pappa erg teleurgesteld was; ik had beter moeten weten en anders moeten doen. Ik was dan weliswaar niet de oudste, maar kennelijk wel de wijste, dus moest ik het goede voorbeeld geven. Mijn collega werd hiermee gediskwalificeerd tot slachtoffer, ik tot dader en hijzelf tot vervolger. Lang leve de dramadriehoek. Gelukkig kan je daarin naar believen van positie wisselen en dat hebben we geweten… Tot een oplossing leidde dat echter niet; wél tot meer van hetzelfde. Véél meer.
Leiding geven is vast heel erg moeilijk, vooral als je het te graag wil. Dan wordt het vermoedelijk al snel een spel; baasje spelen. Begrijp me goed; ik weet ook niet of dat het een aangeboren talent is of dat het valt te leren. Een ding weet ik wel: macht en manipulatie vormen een weinig constructieve combinatie.
Anders willen zijn dan je eigenlijk bent. Toepasselijk: Eigen Lijk. Je graaft zo je eigen graf. Onbedoeld en onbewust. Het is niet te doen. Vroeg of laat val je uit je rol en door de mand. We kennen dat allemaal. Maar je “eigenste zelf” laat zich niet verloochenen, zeker niet in tijden van stress.
Zo wil ik graag altijd rustig zijn en uitsluitend verstandige woorden spreken. Klinkklare onzin. De waarheid is dat ik als een ongeleid projectiel tekeerga. Zo was mijn moeder nooit boos, maar wél verdrietig. Allemaal flauwekul. Maar boos zijn was, als goed christen, uit den boze, dus ze moest wát. Van de weeromstuit ben ik andersom geprogrammeerd geraakt.
Manipuleren betekent overigens niets anders dan ‘naar je hand zetten’. Dat u ’t weet. En als er nu iets is wat ik zelf ook erg graag doe, dan is het dát wel. En wie niet? We vinden het immers allemaal fijn dat het precies zo gaat zoals we zelf graag willen.
In mijn droom pakte ik een vlijmscherp aardappelschilmesje en verrichte daar onder het grijsmetalen bureau op ingenieuze wijze op kruishoogte enige handelingen mee, waarna ik tevreden de twee bloederige dingen ter grootte van een duivenei in mijn hand bekeek.
Ziezo, daar hebben we geen last meer van. Welterusten!
Om wellicht evidente redenen is deze ingezonden blog anoniem geplaatst.
