De lokale middenstander, bedreigde diersoort of oersterke overlever?

30 november 2018 door Annet van Dasler

Geluk bij een ongeluk

Nadat ik me ’s ochtends weer eens had verslapen, deed ik alles op de automatische piloot en rende in recordtijd op weg naar de voordeur nog snel langs de koelkast. Een korte greep leverde een beker yoghurt op. Ondanks dat ik nog niet echt wakker was, viel me direct iets vreemds op. De yoghurt was warm. Ai, niet alleen de yoghurt, de halve koelkast was warm. Zelfs zo warm dat ik de binnenwand amper aan kon raken. De koelkast had duidelijk besloten voortaan een magnetron te willen zijn. Langzaam drong tot me door dat ik waarschijnlijk aan een kleine ramp ontsnapt was. Dit zat tegen kortsluiting aan en mijn koelkast staat tegenover de trap, mijn enige route om bij brand een weg naar buiten te vinden.

Dorp met echte winkels

Eerst maar eens de stekker er uit, de inhoud die nog niet verloren was mee naar de koelkast op kantoor en als de sodemieter aan het werk. Maar wat te doen, het was zo’n week met 23°C en dan heb je toch wel graag een koelkast die het doet.
Geen paniek: ik woon in een dorp, de oplossing is altijd nabij. Later die dag liep ik maar eens een lokale elektronicawinkel binnen.
Een half uur later stond ik alweer buiten. Alle opties binnen mijn budget waren me voorgelegd, in de showroom kon ik voorbeelden bekijken en de koelkast van mijn keuze was zojuist reeds besteld. Eenmaal thuis werd ik nog voor sluitingstijd gebeld om de bezorgtijd nog beter op mijn agenda af te stemmen. Jawel!

Opgelost

Een dag later kwam ’s ochtends vroeg de nieuwe koelkast. Deze werd naar 1 hoog getild, uitgepakt, geïnstalleerd en de werking en bijzonderheden namen ze nog met me door. Daarna kon ik naar mijn werk vertrekken. De rekening kwam mee met het verzoek deze binnenkort even over te maken. Ik had niet eens aanbetaling hoeven doen. Deze koelkast kostte exact hetzelfde als wanneer ik ‘m op internet had besteld en laten bezorgen. Met alle gemakken van dien én ik heb ook nog eens geen vrij hoeven nemen voor de levering.

Praatje erbij?

Afgelopen week was ik samen met mijn geliefde met wat klusjes in huis bezig. Het zat tegen, we hadden niet het juiste gereedschap. Snel even naar de lokale DHZ-Dierenwinkel. Die verkoopt al sinds mensheugenis de Duvel en z’n ouwe moer, inclusief gratis advies én niet duur. Binnen een kwartier waren we terug  en hadden we de klus zo geklaard. Ik moest nog even terug voor lampen. Geen idee hoe dat nu zit met LED, Wattages en soorten, dus dat  werd me moeiteloos uitgelegd, inclusief een demo van het licht op een display. Na zelfs nog een gezellig praatje en een dorpsroddel brandden een  stief kwartiertje later thuis m’n nieuwe lampen al zonder dat ik ook maar een etiket had hoeven lezen.

Lokale helden

Zo heb ik talloze voorbeelden van super service bij alle lokale winkeliers. Ik kan op de fiets, lopend of makkelijk parkeren, krijg gratis en goed advies en ik betaal níks meer dan online.  Natuurlijk koop ik ook wel eens spullen via internet, maar ik wil een lans breken voor de lokale middenstander. Die ondanks de crisis en de leeg gestroomde winkelstraten het hoofd boven water heeft weten te houden. Met onverminderd enthousiasme iedere klandizie omarmt, ook als je maar een paar euro komt uitgeven.

Zíj betalen de feestelijke verlichting die in de wintermaanden onze straten siert, organiseren de intocht van Sinterklaas en sponsoren het hele jaar door menig lokaal sportevenement of dorpsfestival. Zíj verdienen onze klandizie. Absoluut niet omdat ze een bedreigde diersoort zijn, maar juist overlevers met oerkracht! Dankbaar wens ik ze allemaal een geslaagde eindsprint van dit jaar en een succesvol 2019.