Ja hoor, het is weer zover. De verplichte vrouwenquota. Zelfs de top 2000 blijft er niet van verschoond. Want er staan ‘veel te weinig’ vrouwen in de top 2000. Die conclusie kun je trekken als je dit artikel van de NOS leest.
Ja, én? Je stemt toch op wat je goed vindt? Nee, niet dus. Je zou in ieder geval op een vrouw moeten stemmen. Dat vindt althans Marloes de Haan van het initiatief Top2000 Vrouwenstemmen. En dan, als het effe kan, op een krakelende vrouw ‘met een kleurtje’, want die zijn nóg meer ondervertegenwoordigd.
Is dat nu emancipatie? Is dat nu feminisme? Middels oproepen min of meer afdwingen dat er ergens meer vrouwen moeten in een lijstje moeten staan? Het is in ieder geval niet mijn feminisme. Ze tracht het nog wel enigszins te maskeren door toch ook nog even snel te melden dat je natuurlijk wel moet stemmen op wie je wilt. Maar éígenlijk heeft ze dat toch liever niet.
Vrouw moet. Ieks…
“Het is belangrijk dat vrouwelijk talent wordt gehoord. Wij willen een muziekwereld met meer vrouwelijke rolmodellen,” aldus De Haan van Vrouwenstemmen-site. Maar wie bepaalt dan wat ‘talent’ is? En wat voor de één rolmodel is, is dat voor de ander bij lange na niet. Ik vind P!NK, Anastacia en Melissa Etheridge geweldig. Maar ik vind Imagine Dragons, Bon Jovi en Bruce Springsteen nog veel geweldiger. Laat mensen alsjeblieft zelf bepalen wat ze wel of niet leuk vinden? Zónder dat ze zich verplicht voelen om een quotastem uit te brengen?
Maar goed, laten we voor de lol even helemáál doorslaan. Volgens mij staan er namelijk sowieso te weinig negroïde gekleurde mensen in (en wit, zwart en roze zijn geen kleuren, dat weten we nu wel). En ook te weinig mensen met een klompvoet. Te weinig Aziaten en Indianen (Zijn ‘geel’ en ‘rood’ wel kleuren?).
Oh, en natuurlijk moeten er meer blinde zangers zangeressen in, want Stevie Wonder is er inmiddels uitgevallen (of niet; ik ga het niet eens checken). Moeten er misschien ook nog wat andersoortige gehandicapten in? Want die zijn overduidelijk sterk ondervertegenwoordigd.
De problemen van de mensheid zijn tegenwoordig werkelijk groots te noemen. Een waarlijk geschuffelde maatschappij. Maar… ik weet een oplossing! Laten we elk van die 2000 plekken aan een verschillende ‘categorie’ mens geven. Er zijn vast wel 2000 categorieën te verzinnen in de huidige tijd. Voor iedere categorie, en dus ook voor iedere plek in die top 2000, mag je dan kiezen uit een door alle minderheidsgroeperingen samengestelde, voorgegeven lijst van geschikte kandidaten.
In aansluiting daarop moeten we dan nog wel even de volgorde van die 2000 categorieën bepalen, want het kan natuurlijk niet zo zijn, dat bijvoorbeeld plaats (alias categorie) 1 t/m 6 vanaf nu ineens steevast bezet worden door respectievelijk mannelijke, eenogige, Hindoestaanse, hooggevoelige, autistische en transgender zangers, al dan niet met klompvoetje.
Het is duidelijk. De combinatie van egaliteitsgekte en diversiteitsdwang slaat weer eens volledig door.
Ik weet eigenlijk nog iets veel beters: vanaf nu staat iedereen op één.
Net als op school: allemaal een 10. Of helemaal geen cijfers meer.
Dan is iedereen de winnaar. Iedereen gelijk.
En shuffelen maar. Klaar met het gezeik.
bron: pixabay.com (+ eigen toevoeging)
