Een groot verschil – in mijn ogen – tussen paardenvrouwen en niet-paardenvrouwen is dat de eerste categorie doorgaans niet van winkelen houdt. Of beter gezegd: shoppen in ieder geval niet heeft verheven tot levenskunst. Daar heb ik, als paardenfanaat, dus gewoon echt geen tijd voor. Wat dat betreft zijn paardenvrouwen dus een beetje als jullie mannen; winkelen doe je omdat het moet, niet omdat het zo leuk is. Te druk met andere dingen.
De paarden moeten worden verzorgd en gereden en als er ooit eens tijd over is, dan is er wel een kapotte omheining, een overvolle mestplaat of achterstallige stalonderhoud. Geen tijd om koopjes te jagen of achter een bepaald merk aan te gaan dat toevallig populairder is dan een makkelijker verkrijgbare variant.
En op pad!
En op de zaterdagen of koopzondagen hoeven de winkeliers al helemáál niet te rekenen op deze consumentendoelgroep. Wij zijn op concours! Of naar een interessante clinic. En die mooie rustige zondag willen we liever te paard in de bossen doorbrengen dan massaal bij de IKEA of woonboulevard.
Maar voor één uitzondering gaat ook het hart van een paardenvrouw sneller kloppen. Mijn vriendin belt me ’s ochtends. “Zullen we afspreken in het Paardenwinkelparadijs?”
“Jáá!’’ roep ik enthousiast en zit twee seconden later mét goedgevulde portemonnee in de auto.
Om elf uur ben ik er. Zij is er natuurlijk ook al.
Soms tóch winkel-gek
bron: pixabay.com
Geen tijd voor koffie, eerst jagen. We beginnen bij de kleding. Iedere paardrijbroek gaat aan en weer uit. Iedere jas wordt gepast. Wat een mooie kleren. Wat een kleuren en ontzettend leuke ontwerpen. We willen ze allemáál. Koffie tussendoor. En dan verder.
De hoofdstellen zijn aan de beurt. Wat een beauty’s. Die bitten, wát een keuze! De halsters, die laten we echt niet hangen. En dan de dekens, want onze paarden gaan natuurlijk ook een beetje mee met de mode. Het passen gaat een stuk moeilijker, maar dan mag de pret niet drukken. Vele kleuren en maten passeren de revue. En sommigen belanden rechtstreeks in de reeds overvolle winkelwagentjes.
Bijkomen en door!
Even bijkomen met een heerlijk kop koffie en dan verder naar de boeken. We móéten op de hoogte blijven van álles. De verzorgingsproducten. Tja, daar zijn vrouwen supergoed in. Noem een kwaaltje en we hebben een middeltje. En dan nog de stal-inrichting: tja een beetje paardenvrouw wil natuurlijk wel dat de kleurstellingen van haar paardenverblijf kloppen en ook decoratie en design is belangrijk. We hebben best gevoel voor style hoor! Tussen alle volle kruiwagens en bezems door.
Pure kooplust
Eind van de middag rijden we tevreden naar huis. Helaas iets te laat, want mijn man staat al te wachten en nu kan ik niet zomaar gaan uitladen. Toch maar twee van de vijf tassen mee naar binnen nemen. Grijzend vraagt ie waar ik vandaan kom. Alsof dat niet met grote letters op de plastic zakken staat!
“En was het gezellig?” vraagt hij.
“Ja, hoor,” zeg ik zo nonchalant mogelijk.
Gezellig? Het was top! Het was genieten! Het was winkelen in de puurste lustvorm! En ineens vraag ik mijzelf af: zou ik dan tóch een winkelverslaafde vrouw zijn?
bron: pixabay.com
