Die nieuwe slaappillen zijn fantastisch, maar vorige week zat hij een paar dagen zonder. “Die meiden hadden niet goed opgelet,” spreekt hij minachtend. De medicatie zit in een grijsmetalen doosje voorzien van een slot, dat onder de salontafel staat. Kan hij daar zelf ook bij? Jazeker! Maar dan kan hij toch ook zelf controleren of er nog voldoende is? Maar nee, daar komt hij niet aan.
“Daar zijn zíj verantwoordelijk voor!” roept hij verontwaardigd.
Bron: pixabay.com
“Maar het zijn toch jóúw pillen?” hou ik vol. “En jíj kan dan toch niet slapen?”
Maar dat zie ik helemaal verkeerd. Moet hij zich nu ook nog met zijn eigen medicijnen bezig gaan houden? Waar zijn die zusters dan voor?
Dus twee nachten niet geslapen. Op de derde dag deed hij hierover nogmaals zijn beklag, bij een ditmaal doortastende zuster, die terstond op pillenpad ging en hem tegen middernacht wekte, omdat ze er één had gescoord. Dat was nog eens een goede; zo eentje van de Zuid-Hollandse eilanden, dan begrijp ik het wel.
Tijdens die slapeloze nachten is hij tegen tienen weer uit bed gegaan, nadat hij een uur of twee had liggen woelen. Om wat om handen te hebben, heeft hij zijn bed verschoond en het beddengoed gewassen, gedroogd en vervolgens weer gestreken in de kast gelegd. Even na drieën was hij daarmee klaar. Toen is hij voor de buis gaan zitten wachten op de dag, die maar niet geboren wilde worden.
In de zorgmap zie ik vermeld staan dat het thema reanimeren zonder resultaat met hem is besproken. Ja, hij weet het nog. “Weet je wat dat is, reanimeren?” Hij lacht wat onnozel en dan weet ik genoeg. “Dat wat ze met je doen als je hart stilstaat; hartmassage en mond-op-mond beademing.”
Het kwartje valt. “Oh nee, dat mot ik niet. Als het mijn tijd is, dan is het klaar; tijd is tijd,” spreekt hij, gedecideerd zijn hoofdschuddend, niet voornemens om eventuele Goddelijke interventies te dwarsbomen en dientengevolge mogelijkerwijs in ongenade te vallen.
Bron: eigen foto (LB)
Ik lees ook dat hem een paar maanden geleden een opname tot alcoholdetoxificatie is voorgesteld. Die opname heeft hij geweigerd. En terecht. Wat denken ze wel? Afkicken van de drank op zijn ouwe dag? En dan? Die zogenaamde zorgverleners met hun zijige gezever. Een vlaag van drift giert door mijn gelederen. Dit heet zelfmedicatie! Je hoeft toch geen raketgeleerde te zijn om dat te begrijpen?
Nee, hij drinkt nog steeds geen druppel. Al weken niet. Nee, ook geen behoefte aan. Ja, af en toe zou hij best eens wat lusten, daar gaat hij niet om liegen, maar hij heeft zich voorgenomen om ermee te stoppen en dan doet hij dat ook. Een man een man, een woord een woord.
Doordat hij nu eindelijk slaappillen heeft die doen wat ze beloven, lijkt de noodzaak tot overmatige alcoholconsumptie verdwenen. De denderende dorst, door doldriftige dagelijkse dromen van drommen drammerige Duitsers en diverse duistere duivelse derden, is drastisch verdampt.
Vroeger dronk hij uitsluitend een biertje bij mooi weer en nasi. Sinds hij alleen is en te veel tijd heeft om te denken, is hij haastig en heftig hevige hoeveelheden Henkes en Hoppe gaan hevelen.
En dat allemaal door die grensoverschrijdende rotmoffen.
Nee, iets van merken als Grundig en Blaupunkt kwam er bij ons thuis niet in.
