Parkeerprivileges

29 april 2019 door Annet van Dasler

bron: eigen foto (LB)

In december, onder tijdsdruk op zoek naar een parkeerplaats in een propvolle parkeergarage, stuitte ik op een voor mij nieuw fenomeen: gezinsparkeerplaatsen. Grote, extra ruime vakken op een handige locatie vlakbij de lift. Middels een bordje en een tekening op de vloer waren de vakken nogal stereotype weergegeven met een vader, moeder, kind en een kinderwagen. Ergo, het was mij duidelijk dat ik daar niet mocht parkeren. Ik heb geen gezin en moest dus maar verder zoeken naar een andere parkeerplek.

Ik vroeg me intussen af wie daar dan eigenlijk wél mag parkeren. Moet je daarvoor, net als voor een gehandicaptenparkeerplaats, een kaart aanvragen? Maakt één kind ook al een gezin? Mag je als homostel met kinderen daar ook staan of is die plek alleen voor hetero-gezinnen (en is dat wellicht afhankelijk van hoe religieus een gemeente is ingesteld)? Mag ik kinderen lenen van een ander? En moet het echt je eigen wettige partner zijn? Tot welke leeftijd van de kinderen geldt deze regeling? Moet je verplicht een kinderwagen meenemen of is een gevulde maxi cosi voldoende? Is dit niet heel erg kwetsend voor ongewenst kinderlozen? En vooral: hoe hebben we al die jaren vóór deze ontwikkeling in vredesnaam parkeertechnisch kunnen functioneren?

bron: commons.wikimedia.org CC0-PD (credits: Stefano Bolognini)

Vragen, vragen, maar geen antwoorden. Althans, niet via Google. En de betreffende memo had ik blijkbaar even gemist. Overigens kwam ik wel dik te laat op mijn afspraak, want buiten die speciale vakken kon ik pas vele heilloze rondjes later een plekje vinden voor gewone stervelingen zoals ik. Had ik maar een klassiek gezin moeten hebben…

Onlangs was ik met een collega voor zaken op pad. We hadden honger gekregen tijdens een lang uitgelopen meeting, dus stopten we bij de eerste de beste horecagelegenheid langs de snelweg. We zagen een paar vrije parkeerplekken en wilden er al insturen, maar er stond een bord bij: “Ladies Parking”.
Serieus? Wat was dít nu weer?

De feminist in mij begon onmiddellijk te steigeren, vooral vanwege het feit dat ook voor deze damesplekken extra brede vakken ingericht waren. “Wat een ongelooflijke betutteling! Een belediging op zich!!”, brieste ik.

Voor de zekerheid checkte ik nogmaals of het soms om een vak ging dat gereserveerd was voor zwangere vrouwen. Dan had ik ’t namelijk helemaal begrepen. Stap met zo’n dikke toeter maar eens soepeltjes in en uit een auto die in een smal vak geparkeerd staat.

Dat waren ze echter niet; deze extra brede vakken waren heel duidelijk gereserveerd voor “Ladies Only”. Alle ladies dus.

Mijn (mannelijke) collega begreep niet dat ik dit zo stom vond. “Is toch juist handig? Je hebt altijd plek en je staat nog vooraan ook!” Uiteraard ontbrak de grap over het extra brede vak en mijn parkeervaardigheden niet. Ik gromde enkel.

Eenmaal thuis heb ik ’t maar even gegoogeld. Dit fenomeen blijkt – vanzelfsprekend – met de beste bedoelingen in het leven te zijn geroepen. In diverse landen zijn op plaatsen waar vrouwen zich onveilig voelen, parkeervakken aangewezen die dicht bij een in- of uitgang zijn zodat ze een zo kort mogelijke afstand hoeven af te leggen van hun auto naar waar ze moeten zijn (de ingang). Zodat je als kwetsbare vrouw in je uppie niet in het donker een onheilspellende parkeerplaats hoeft over te steken. Hulde dus eigenlijk. Al zou het natuurlijk mooier zijn als dit gewoon helemaal niet nodig was. Maar… mannen die bang zijn, mogen die daar dan óók parkeren? Ja, dat schijnt te mogen, maar ik moet de eerste nog tegenkomen die dat ook werkelijk gaat doen.

Mijn collega had gelijk. Ik pleit dus nu óók voor zoveel mogelijk Ladies Only-plaatsen, want na de eerste woede zie ik nu wel degelijk mijn voordeel. Bovendien is deze oplossing een stuk gemakkelijker dan op mijn leeftijd nog een gezin stichten om op die andere privilege-vakken te mogen parkeren. Win-win!

(nee, dit is geen ufo, dit is een parkeerplek voor zwangeren ín kinderwagens) Bron: pixabay.com