De mazzel met je mazelen

13 mei 2019 door Annet van Dasler

Vroeger, toen het gezond verstand nog gemeen goed was en ik nog jong, was een twaalftal infectieziekten, waar voor die tijd nog mensen het loodje aan legden, reeds succesvol bestreden. Hoera voor de vooruitgang! Dat hadden we maar mooi voor elkaar. Genoeg groepsimmuniteit om het percentage niet-gevaccineerden op te kunnen vangen.

Kwestie van geloof?

Reformatorische christenen vaccineerden van meet af aan al niet; zij geloven nu eenmaal dat gezondheid en ziekte hen niet bij toeval treffen, maar hen uit Gods vaderhand ten deel vallen. Ze weigeren trouwens óók consequent bloedtransfusies en andere levensreddende acties. Orthodoxe Joden bijvoorbeeld doen er ook niet aan mee, moslims daarentegen staan er wat praktischer tegenover. “Maar dat is een kwestie van geloof, geloof ik, dat mag je dus zelf weten” (Doe Maar).

Daarboven was er ook nog een handjevol mensen dat op medische gronden (nog) niet mee kon doen aan het Rijksvaccinatieprogramma. Desondanks was er een balans tussen wel- en  niet gevaccineerden. Een prima status quo, opgebouwd sinds 1952.

En toen kwam ’t internet….

Totdat wereldwijd in welvarende landen de anti-vaxxers begonnen te schreeuwen. Van de bijwerkingen krijgen vele kinderen volgens hen autisme en nog zo wat andere nare aandoeningen. Dat zijn nauwelijks nog uitzonderingen, als je hen moet geloven.

Zij stellen hun kinderen dus liever bloot aan ongelooflijke gezondheidsrisico’s dan ze in te enten. En ze beroven hen en passant voor ’t leven van hun bewegings- en reisvrijheid. Hun argumenten zijn voor mij vergezochte complottheorieën, waarbij de overheid wordt verdacht van dubieuze praktijken en de farmaceutische industrie wordt verweten de zakken te vullen.

Vaccinatieplicht

Ondertussen zijn deze gekkies een groeiende bedreiging voor de dekkingsgraad, met alle gevolgen van dien. In 2018 waren er in Europa meer mazelen-patiënten dan in 2017; zelfs 3 keer zoveel, ruim 80.000. Met ook 3 keer zoveel doden, want ja, je kunt dood gaan aan de mazelen.

Momenteel zijn er in de Verenigde Staten mazelen-uitbraken in maar liefst 22 (!) staten.  De burgemeester van New York kondigde begin april de medische noodtoestand af; in sommige stadsdelen geldt nu een vaccinatieplicht, op straffe van een fikse boete. Die geluiden gaan ook op in Europa, in Duitsland en Oostenrijk bijvoorbeeld. Dat is natuurlijk niet zo eenvoudig (iets met lichamelijke integriteit). Ik kan me wel vinden in die boetes, zag bedragen van EUR 2.500,- voorbijkomen. Dat gaat mij zelfs nog niet ver genoeg: het wordt tijd dat deze groep mensen ook als aparte groep wordt behandeld.

Keuzes hebben consequenties

Bij Kinderopvangorganisatie Berend Botje zijn kinderen die niet gevaccineerd zijn niet langer welkom, uit bescherming van de allerjongsten. Zwaar verongelijkte anti-vaxxers schoven aan bij  babbelprogramma’s op TV.

“Waar moeten wíj onze kinderen dan onderbrengen?” riepen zij. Geen idee, los het zelf op? Vraag het even op al die internet-fora met kul-informatie, waarop jij je beslissing gebaseerd hebt om je kind niet in te enten. Die hebben hier vast óók wel een oplossing voor.

Wat een aanstellerij dat je er eerst voor kiest om jezelf buiten een groep te plaatsen, om vervolgens te gaan piepen als die groep daar consequenties aan verbindt.

‘No Vax’-jodenster

Maar het kan nóg gekker. In Amerika (waar anders) spelden boze anti-vaxxers sinds kort – geheel vrijwillig! – gele sterren op hun revers waarop in Hebreeuwse stijl ‘No Vax’ te lezen staat. Hun niet-gevaccineerde kinderen worden namelijk uit de publieke ruimte geweerd.
“Dat lijkt op de Jodenvervolging tijdens de Tweede Wereldoorlog dus kunnen we net zo goed zo’n ster dragen,” hoorde ik iemand op tv zeggen. Dit kún je toch niet serieus nemen?

Alhoewel, hoe smakeloos ik de verwijzing naar de Holocaust in dit verband ook vind, er zit ook een oplossing in verborgen. Want met het debat over het weren van niet-gevaccineerden uit de publieke ruimte of het beboeten van ouders die hun kinderen niet laten vaccineren, ontstaat direct de vraag “hoe ga je ze identificeren?”.

Nou, zo dus!  Met zo’n ster. De volgende prangende vraag wordt dan natuurlijk: Waar moeten ze dan wél naartoe? Tsja. Eigen scholen? En eigen publieke ruimtes? Google het even; zo kwam je toch ook op je briljante idee om je kinderen zélf buiten de samenleving te plaatsen?
Hoe dan ook, de mazzel met je mazelen.