“Doe maar een grote frites met pindasaus!” hoor ik een jonge vrouw met een bekende stem naast me bestellen.
“Hee, jij hier?” vraag ik verbaasd.
Het is vrijdagavond en ik sta in de snackbar te wachten. Het is er erg druk.
“Wacht even, ik ben nog aan het bestellen,“ antwoordt ze licht gestrest. “Maar ik kan geen wijs uit het menu, heb jij misschien verstand van calorieën?”
“Eh, nee, daar ben ik niet zo heel goed in, of eigenlijk misschien wel juist te goed. Maar je was zelf toch afgestudeerd in voedingsleer?”
“Jawel, maar ik wil nu juist weten wat óngezond is en waar je in een korte periode zo snel mogelijk flink van aankomt!”
“Hoezo dat dan?” vraag ik verbaasd.
“Op het consultatiebureau zeiden ze dat mijn dochtertje nét onder het gemiddelde gewicht zit. Dat is goed verklaarbaar, want mijn dochtertje is nu eenmaal tenger gebouwd. Bovendien eet ze heel erg regelmatig en heel gezond. Ze is dol op groente en fruit, vers bruin brood en ze eet graag alle soorten vis. Als tussendoortje knabbelt ze op mijn zelfgemaakte wortelfrietjes.”
“Dan is er toch niets aan de hand?” reageer ik.
“Klopt, dat vind ik ook. Maar op het consultatiebureau blijven ze maar over dat gewicht zeuren,” zucht ze.
“Neem er dan Kipnuggets bij,” adviseer ik behulpzaam. En een grote aardbeien milkshake.”
“Ik hoop dat ze zo’n milkshake lust. Ze drinkt namelijk het liefst water,” twijfelt ze.
“Daar kom je geen gram van aan,” antwoord ik resoluut.
“Doe mij maar één patatje met mayonaise,” bestel ik tussendoor.
“Ben je vandaag alleen?” vraagt ze. “Ik bedoel, omdat je maar één frietje bestelt?”
“Nee hoor, mijn kinderen zijn gewoon thuis. Maar ze eten tegenwoordig liever gezond… Vroeger, toen ze nog klein waren, waren ze gek op patat. Dan stonden we nog wel eens met een ronkende motor een uur te wachten in de Mac Drive. Maar tegenwoordig compenseren ze die aangebrachte milieuschade met klimaatkanjers.”
“Klimaatkanjers?”
“Jawel, dat zijn recepten voor gezonde gerechten met een lage milieubelasting. Ze hebben inmiddels de leeftijd, dat ze het leuk vinden om af en toe zelf te koken. Ze staan nu samen in de keuken, over zo’n kanjerrecept gebogen.”
“Doe er voor mij nog maar een frikandel speciaal bij,” bestel ik nog even bij.
“Dus ze eten geen frieten meer?” klinkt het verbaasd.
“Nee, eigenlijk nog maar zelden. Dat is een beetje zo gegroeid,” leg ik uit. “Vrijdag was de dag dat ik vaak iets afhaalde. Dan ben ik moe van een drukke week. Dus na 6 dagen braaf met gezonde, verse ingrediënten te hebben gekookt, was de 7e dag afhaaldag. Op die manier had ik ook eens een avondje vrij. Dan haalde ik pizza, patat of chinees. Of een kant-en-klaar maaltijd zuurkool, als ik toch nog een beetje gezond wilde doen. ‘Hello Fresh’, maar dan het ongezonde pakket, zodat ik mezelf weer een beetje op kon frissen, zeg maar,” grinnik ik over mijn eigen ludieke vondst.
“Oh, dat vonden je kinderen zeker wel een goed idee?”
“In het begin wel, maar na een half jaar, waren ze de maaltijd op vrijdag spuugzat. Dus stelde ik voor, dat zij voortaan vrijdagavond zouden gaan koken. Dat vonden ze, buiten mijn verwachting om, een erg goed idee! Sindsdien koken zij iedere vrijdagavond.”
“Dus voel je beslist niet schuldig over dat ene bakje friet, zo af en toe,” stel ik haar gerust. “Zie het maar als een voorgerecht dat tijdelijk even op de kaart staat. Uiteindelijk willen ze als puber toch alleen maar van die gezonde klimaatkanjermaaltijden.”
“Die overigens niet te vr…eten zijn,” voeg ik er eerlijk aan toe. “Vandaar dat ik hier zelf nog steeds regelmatig op vrijdagavond voor mezelf friet met frikandel sta te bestellen.”
Bron: pexels.com
