“Lang niet gezien! Hoe is het nu met je?” vraag ik hem.
“Ach, zo zijn gangetje,” klinkt het niet erg enthousiast.
“Al aan de vrouw?” informeer ik plompverloren. “Ik weet nog dat je destijds flink aan het daten was?”
“Nee, daar zit ook een beetje het probleem. Ik kom steeds meer tot de ontdekking dat hetgeen vrouwen zeggen, vaak toch iets anders is dan wat ze bedoelen.”
“Oeps, nu moet ik oppassen wat ik hierop ga zeggen,” antwoord ik lachend.
“Ik zal het je uitleggen. Laatst bijvoorbeeld, had ik een date in de sauna. Met een ontzettend leuke vrouw. Vanaf ons allereerste contact hadden we meteen een klik. We raakten niet uitgepraat. Regelmatig hingen we uren met elkaar aan de telefoon. Na een paar weken stelde ze voor om samen een keer naar de sauna te gaan, om eens lekker te ontspannen.”
“Nou, leuk toch?” bemoedig ik hem.
“Jawel, maar eenmaal in de sauna kwam ik er helaas achter, dat ze hele mooie borsten heeft.”
“Dat is toch een verrassend extraatje?” reageer ik verheugd.
“Nee, die borsten hebben onze date uiteindelijk volledig verknald.”
“Hoezo dat dan?”
“Nou, toen we heerlijk in het bubbelbad zaten, riep ze totaal geïrriteerd dat ik alleen maar naar haar borsten zat te staren. Dat was misschien wel een beetje zo, maar ik zei natuurlijk meteen: ‘Nee hoor, helemaal niet. Ik keek er juist langs!’ En toen werd ze kwaad.”
“Kwaad?”
“Ja, ze zei: ‘Hoezo keek je er langs? Wat mankeert er aan mijn borsten? Zijn ze soms niet mooi genoeg?’ En ik gaf natuurlijk meteen eerlijk toe dat het tegendeel waar was, dat ze juist héél mooi waren. En toen vroeg ze me recht op de man af: ‘Waarom kijk je er dan niet naar?!?’ Tja, toen werd het voor mij wel heel erg verwarrend. Eerst mócht ik niet kijken en toen moest ik juist wél kijken, snap jij er nog iets van? Ik in ieder geval niet,” zucht hij vermoeid.
“Daarna werd het alleen maar erger, omdat ze door ging zeuren over het woordje ‘langs’. Ik had gezegd dat ik er langs keek, snap je?”
“Nee, eigenlijk niet…” Ik kijk hem vragend aan.
“Ze zei: ‘Waarom kijk je er trouwens langs? Zit je nu ineens stiekem naar de borsten van andere vrouwen te gluren?’ Nou ja, toen ze dat zei, was de sfeer voorgoed verpest. De hele avond durfde ik natuurlijk niets meer te zeggen. Toen zei ze teleurgesteld: ‘Waarom zeg je niets?’ Ik probeerde dat nog romantisch op te lossen, door te zeggen dat ik samen met haar van de stilte wilde genieten en dat woorden te kort schoten om haar schoonheid te beschrijven. Maar dat pakte óók weer verkeerd uit.”
“’Je beoordeelt me alleen maar op mijn uiterlijk!’ gromde ze vinnig. En ook: ‘Ben ik soms niet interessant genoeg om mee te praten? Daar had je aan de telefoon anders totaal geen last van?’ En zo ging dat de hele avond maar door. Eigenlijk was het de bedoeling om samen een avondje te ontspannen, maar na afloop was ik doodmoe,” concludeert hij. “Met alles wat ze zei, bedoelde ze iets anders. Ik vond het meer dan verwarrend.”
“Heb je daarna nog iets van haar gehoord?”
“Nee, ik heb haar een paar dagen later nog wel een berichtje gestuurd, maar ik heb geen enkele reactie meer van haar gekregen.”
“Horen, zien en zwijgen,” vat ik zijn date-avontuur kort samen.
Hij knikt zwijgend.
“Misschien,” probeer ik hem nog met een tip op te beuren, “wanneer je haar helemaal geen berichten meer stuurt, dat je dan juist wél antwoord krijgt?”
Wat zo’n vrouw dan denkt, weet ik niet maar ik zou t precies zo doen.
’t is ook uit angst/achterdocht een reactie uitlokken. Je kan iemand die niets zegt, niet peilen. Als ie groter en sterker is, moet je weten hoe hij zich vindt. Als je dat niet weet, wil je het zekere voor het onzekere: weg maar door de date constructie kan dat niet. Heel primair.
Met zwijgen stel je jezelf als dreigend gevaar op, terwijl die man denkt dat hij zich verlegen opstelt.