Ik heb maar eens het bizarre essay van Dingetje in American Affairs helemaal gelezen. Het scheelt dat het in het Engels is, want normaal gesproken ben ik na 3 regels van wat die pipo schrijft al doodmoe van ergernis. Hij is bepaald geen begenadigd schrijver, zoals hij ook geen goede spreker is. Dus ik had het liever gelaten bij de passages die ik via allerlei (opinie-)artikelen had meegekregen, maar als ik er zelf over wil blaten, kom ik er natuurlijk niet onderuit.
Ammehoela
Vorig weekend had ik er met mijn vriend al kort een discussie over. Hij is zo’n type dat nogal makkelijk in praatjes trapt (sorry schat) en hij zei dan ook opgewekt dat Dingetje toch alle kritiek afdoende had weersproken…? Het was toch gewoon maar een boekbespreking? Ja, AMMEHOELA! Haha, hij weet wel hoe hij me op de kast krijgt, toen ik een kwartier later uit de auto stapte was ik helemaal schor van mijn heftige tirade. Ik geloof niet dat ik heel veel indruk heb gemaakt trouwens, de meeste dingen die ik te berde bracht, werden nog net niet met een schouderophalen beantwoord. Wat me natuurlijk best dwars zit, maar goed, dit stuk gaat niet over hem.
Overzichtelijk. Structuur. Orde!
Bron: pixabay.com
Anyhow, het essay van Dingetje – over die Houellebecq – is uit en te na besproken en beschimpt, en ik weet nu hoe ontzettend terecht dat is. Wat een oeverloos gelul, over het gebrek aan verantwoordelijkheid, want teveel vrijheid, of andersom, en daarom zijn we állemaal (want iedereen zit precíes hetzelfde in elkaar natuurlijk) enorm ontheemd en ongelukkig, en de oplossing is terug naar plicht en kuisheid. Want dat is tenminste lekker overzichtelijk.
En daar gaat het de meesterhondenfluiter natuurlijk om; hij snapt de wereld gewoon niet en wil controle. Al die vrij rondrennende vrouwen, die zomaar allemaal dingen denken en doen (seks!) en laten (maar niet met jou!), waar hij totaal niets over te zeggen heeft. Chaos! Een man als hij heeft structuur en orde nodig, een hiërarchie waarbij hij uiteraard bovenaan hoort te staan. En waarbij iedereen zich liefst identiek, maar in elk geval volstrekt voorspelbaar en dienstbaar aan hem dient te gedragen.
Het zwakke geslacht
Zijn soort denkt nog steeds dat vrouwen het zwakke geslacht zijn. Als ik even zo’n rigide gedachtegang aanneem, lijkt me eerder het tegenovergestelde. Vrouwen zijn – over het algemeen – veel flexibeler, hebben een bredere blik, kunnen vaak beter leren en zijn empathischer. En biologisch gezien schijnen mannen eigenlijk gewoon stuk te zijn, zo las ik van de week op menalive.com:
All human cells, other than mature red blood cells, possess a nucleus which contains the genetic material (DNA) arranged into 46 chromosomes, themselves grouped into 23 pairs. In 22 pairs, both members are essentially identical, one deriving from the individual’s mother, the other from the father. The 23rd pair is different. While in females this pair has two like chromosomes called “X,” in males it comprises one “X” and one “Y,” two very dissimilar chromosomes. It is these chromosome differences which determine sex. That’s the good news about the Y chromosome. If we didn’t have it we would all be females.
Bron: pixabay.com
However, the bad news is that the Y is very short compared to the X with which it is paired. As a result males suffer more genetic problems than females such as color blindness and muscular dystrophy. From the moment of conception males are more fragile and vulnerable than females. Male fetuses die more often than female. So do male newborns. So do male infants. So do male adolescents. So do male adults. So do old men.
Arme Dingetje. Behalve tergend eenzaam, seksueel gefrustreerd en intellectueel onbegrepen, ook nog biologisch gemankeerd. Je zou hem bijna een volgzaam vrouwtje gunnen om zijn lusten op te kunnen botvieren. Ik ben alleen bang dat hij in Nederland weinig kans maakt. Maar hij kan altijd naar de VS emigreren, daar nadert zijn gewenste werkelijkheid met rasse schreden.
