bron: pixabay.com
“Wat is eigenlijk jouw code van je mobiel, mam? Want als er een noodgeval is, moeten wij er natuurlijk wel in kunnen, hè?” Dochter kijkt onschuldig bij haar vraag.
“Waarom moet jij in mijn mobiel? Je hebt toch zelf een foon? Daarmee kun je prima 112 bellen, hoor.”
“Ja, maar wat als we een ongeluk hebben en jij bent zwaar gewond en mijn telefoon is kapot? Dan moet ik jouw telefoon kunnen gebruiken, toch?”
“Mocht het daadwerkelijk zover komen dat ik niet meer kan bellen en jij wel, kun je ook met een gelockte telefoon gewoon 112 bellen. No problem.”
“Oh.”
Gelukkig weet ik wél mooi de codes van de telefoons van de kinderen. Want als er iets gebackupt, gerepareerd, versneld of opgeschoond moet worden, mag mams aan de bak. En als er weer eens een paswoord vergeten is, ook. “Dus jullie moeten je codes niet veranderen, want dan kan ik jullie foons tenminste werkende houden.”
“Ik heb de mijne net veranderd,” antwoordt dochter.
“Shit.”
“Maar je mag ‘m wel weten hoor: 1122. Hartstikke handig. Mag ik dan ook de jouwe?”
Zoon houdt de ganse tijd wijselijk zijn mond en slaat ons gade. “Kan ik eigenlijk nog in jouw mobieltje?” vraag ik hem uitdagend.
bron: pixabay.com
“Nee, natuurlijk niet. Dan kun jij al mijn naaktfoto’s op ’t internet gooien. Mooi niet!” luidt zijn laconieke antwoord. “Maar als je het wilt weten: ik heb niks op mijn mobiel. En hij doet ’t gewoon altijd, dus… Ik game en chat op mijn laptop. Mijn foto’s die de moeite waard zijn, zet ik op Insta. De rest zit in de cloud. En ik kijk enkel series op Netflix en YouTube. Dus als je in mijn mobiel wilt, be my guest.” Volwassen taal voor een puber.
“En welke series kijk jij dan, hmm?” vraagt dochter giebelend aan zoon.
“Wat weet jij dat ik niet weet?” Ik kijk haar vragend aan. “Nou? Wat kijkt hij dan allemaal? Vertel eens?”
“Walking Dead, Traveller, StarTrek Discovery” blaat zoon direct, nog voordat ze ook maar iets kan zeggen.
“RedTube, Deep Throat 2…,” vul ik grinnikend en half binnensmonds aan.
“Wat is dat?” Hij snapt ‘m niet, met zijn zestien levensjaren! Oh, wat heerlijk geruststellend.
“Maar er is wel een maffe serie die Netflix me de hele tijd blijft voorstellen,” kletst zoon onverminderd voort. “Eentje die ik best wel raar vind.”
“Welke, welke?” Dochter wipt op haar stoel van nieuwsgierigheid.
“Dat Bondondingnogiets.”
“Ken ik niet.”
“Bonding, of zoiets,” verduidelijkt hij.
“Bonding! Die serie heb ik gekeken!” geef ik toe, zonder verder na te denken.
“Ahaa! Nu komt de aap uit de mouw. Ik vroeg me al af waarom ik in vredesnaam een sadomaso-achtig iets voorgeschoteld krijg van Netflix, maar nú weet ik het! Mijn eigen moeder is de sekskijker hier!” Hij kijkt me half lachend half vermanend aan. Dochter heeft het al lang niet meer en ligt zowat onder de tafel van het lachen. Nu moet ik uitleggen.
“Ja euh, ik kreeg die serie dus óók voorgesteld, en ik was net op zoek naar iets nieuws om te kijken. En toen heb ik dat maar gekeken; leek me wel interessant. Was het ook best wel. Maar ik weet niet of jíj die serie nou zo leuk vindt…” Ik probeer uit alle macht bedenkelijk en afkeurend te kijken.
“Nou, dan moet jij Sex Education ook nog maar even kijken,” blaat dochter ertussendoor. We kijken haar allebei aan.
“Eh, ik moet even naar de wc hoor. Mét mobiel,” grinnikt ze.
Volgens mij moet ik dat kinderslot op ons Netflix family account maar eens gaan activeren.
bron: pixabay.com
Sex Education is echt heel erg leuk, ook voor de kids!