Volgens mijn man ben ik zo romantisch als een loden deur.
Toen ik hem vervolgens vroeg wat er aan hem dan precies wél zo romantisch te noemen was, kon hij daar ook niet echt op antwoorden.
Ik trouwens ook niet.
Ik bedoel: hij is de meest attente, verzorgende en lieve man van het noordelijk halfrond en draagt me (soms) op handen, maar romantisch? Ik heb hem er nog niet op kunnen betrappen.
Maar wat is romantiek nou eigenlijk? Elkaar gedichten voordragen? Rozenblaadjes op je bed gooien? Je man opwachten in negligé op een berenvel voor de open haard met een fles champagne? Elke week bloemen meenemen voor je vrouw? Waxinelichtjes in de vorm van een hart zetten en elkaar insmeren met chocolade bodymassagespul? Je geliefde op het station opwachten met een rode roos? De badkamer versieren met kaarsjes, Céline Dion opzetten, samen in het naar rozen geurende water zakken en elkaar intens gaan zitten aanstaren? Tell me. (Persoonlijk zou ik nogal van de giechelige worden van bovenstaande zaken en me buitengewoon ongemakkelijk gaan voelen. Dus misschien heeft mijn echtgenoot wel gelijk met die deur).
Volgens mijn vrienden van ‘Van Dale’ is dit de betekenis: ro·man·tisch bn, bw; -er, meest – 1 volgens de geest van, betrekking hebbend op de romantiek (1) 2 dichterlijk dromend en geen rekening houdend met de werkelijkheid.
Daar schiet ik dus niet echt iets mee op. Ik vind het nogal van de vage eigenlijk, die definitie.
Wat doen wij wat ik misschien des ‘Candelight’ romantisch zou kunnen beschouwen? Kaarsen op tafel, bij etentjes? Check. Wij eten altijd aan een gedekte tafel en ik steek elke avond meerdere (ja ja, toe maar!) kaarsen aan. Als ik het niet doe, doet hij het.
En verder? Aandacht aan elkaar geven? Handen vasthouden op straat? Knuffelen? In elkaars armen in slaap vallen? Ik kan achter al die zaken een vinkje zetten. Elke dag opnieuw.
Ik heb een jaar of wat geleden nog stiekem – toen ik ’s morgens vroeg wegging – een kaartje in zijn auto gelegd met daarop dat ik van hem hield. Hoe romantisch wil je het hebben?
Maar blijkbaar was het niet genoeg. Ben ik als een looien deur.
Tsssss.
Dus: speciaal voor jou, darling. Ten overstaan van de ganse goegemeente:
♥ Rozen zijn rood, viooltjes zijn blauw ♥
♥ Allerliefste, ik hou zo intens veel van jou ♥
En nou nooit meer zeiken ja!
bron: pixabay.com
Ik kreeg gister, tijdens het Netflixen, opeens de neiging om bovenop mijn blote vriend te gaan liggen. En dat deed ik ook. Vonden we allebei heel romantisch. En dat was ’t ook. Aan kaarsen doen we niet meer, sinds hij ze een keer naast het bed zette waarna prompt het dekbed vlam vatte. Dat was heel niet romantisch. Wel grappig.