Bron: pixabay.com
Toen ik een jaar of 18 was had ik een vriend die nogal into hardrock was. Vond ik allemaal rete-interessant natuurlijk. Nou ja, ik vond vooral het vriendje erg leuk dus ik schikte me in de muziekkeus. Mijn allereerste concert was er een met Ozzy Osbourne. Geen daverend succes, de andere artiesten weet ik niet eens meer, ik herinner me vooral een enorme bak herrie. Maar ik zag er wel geweldig stoer uit.
Thuis had ik een LP van een heel andere orde die ik grijs draaide. Een verzamelalbum waarvan maar een paar nummers me zijn bijgebleven, waar dit er één van is; Gerry Rafferty met Baker Street, nog altijd een klassieker.
Overigens is die periode achteraf gezien wel belangrijk geweest. Ik heb hardrock zeker leren waarderen en heb nog een CD van Ozzy in de kast staan. Ook de blues en allerhande jaren-70-muziek kwamen toen voorbij. Daar kom ik vast nog wel een keer op terug.
