Toen ik eind jaren ‘80/begin jaren ’90 danig werd bijgespijkerd wat muziekkennis betreft, waarmee ik bedoel dat ik allerlei muziek leerde kennen die niet op dat moment in de Top 40 stond, begon de housescene voet aan de grond te krijgen. Ik vond het in eerste instantie drie keer niks, wat een nepmuziek. Tot ik mijn eerste pilletje kreeg, waarna vele nachten in de Waakzaamheid volgden.
Bron: eigen foto KvdS
Halverwege de jaren ’90 werd the place to be de Mazzo. Daar ontmoette ik een heerlijke gozer die me mee naar huis nam en sindsdien woon ik in Amsterdam (allang niet meer met dezelfde gozer trouwens.). We begonnen samen een winkeltje, de alien-winkel die ik in deze Muziekrubriek! even aanstip. Dat bleek een gouden greep, nog voor de opening stonden de mensen al te dringen om naar binnen te gaan, alleen vanwege een petje en een T-shirt in de etalage met een alien-hoofd. We hadden ook mazzel met de tijdgeest; de film Independence Day kwam uit op de dag dat we open gingen. Precies een jaar later landde de Pathfinder op Mars. Toen was onze winkel al veranderd in een vrij bizarre toko, met een behoorlijke collectie aliens in allerlei vormen. Van kettinkjes tot alien-embryo’s in een glazen pot, alles verlicht door blacklight om de glow-in-the-dark-items goed tot hun recht te laten komen.
Achterkant cd-cover Jill (eigen foto KvdS)
We werden kind aan huis bij de Escape. Ondernemend als mijn vriend was, had hij al snel aangepapt met deze en gene en verkochten we kaarten voor feesten en festivals. Veel Dj’s liepen de deur bij ons plat, ik heb nog wat obscure demo-cd’s in de kast staan. We stonden in de tijdschriften Strictly en Basic Groove, kwamen op radio en tv, sponsorden zelf muziek en feesten, organiseerden die later zelfs af en toe. Onze connecties gingen alle kanten op. Platenzaak The Groove Connection zat om de hoek. We kregen de beste tips voor muziek; wij draaiden Tiësto ruim voor hij bekend werd.
Way Out West was ook zo’n tip en toevallig eentje die ik nog steeds wel eens draai, terwijl ik Tiësto niet eens in de kast heb staan. Het genre laat zich niet zo goed vastpinnen. Beetje progressive, beetje drum&bass, beetje triphop, zoals de Britten dat zo goed kunnen. Het complete album vind je hier: Way Out West 1997.
P.S. De winkel (Alien Visitors) bestaat nog steeds maar is inmiddels een headshop/smartshop geworden en niet meer in handen van mijn toenmalige vriend. Toch ziet het er nog bijna hetzelfde uit als toen; veel blacklight, dezelfde vloer (goeie tegels hadden we gekozen) en zelfs dezelfde toonbank! Ach. Ik denk wel dat het de beste tijd van mijn leven was…
