Bron: Pixabay.com
Ik sta in de keuken bij de vuilnisbak de lege doppen uit een bakje pistachenoten te vissen. Een voor een, of hooguit twee bij twee. Terwijl ik dat doe denk ik; WTF, waarom doe ik dit? Wat inefficiënt!
Een deel van mij vindt het een onnozele onderneming, omdat het inderdaad inefficiënt lijkt te zijn. Hoeveel tijd kost dat wel niet, in vergelijking met een paar keer misgrijpen in een bakje noten? Nou ja, tegen de tijd dat je meer doppen dan noten hebt, wordt het wel een gedoe natuurlijk. Dus wat is handiger, wat kost nou meer tijd: die bak ontdoen van lege doppen, of gewoon laten zitten en graaien tot je nog een nootje te pakken krijgt? Dit zijn zaken die mijn brein bezig houden, want ik heb efficiëntie hoog in ’t vaandel staan. Op het neurotische af.
Dat uit zich in uiteenlopende zaken, zoals de inrichting van bijvoorbeeld mijn keuken, of mijn handtas. Ik wil alles in principe blind kunnen pakken. Dat lukt nooit helemaal, maar alles wat op de automatische piloot kan is meegenomen.
Maar goed, ik stond die doppen uit dat bakje te vissen en ondanks mijn protesterende brein ging ik ermee door. Want het voelde lekker. Verloren minuten ja, but order must be!
Het is niet alleen dat ik later niet in een bak wil graaien waar ik steeds misgrijp, al speelt dat wel mee. Ik vind het gewoon lekker, dat sorteren. Al mijn kleding ligt en hangt op soort en kleur gesorteerd in de kast. Mijn boeken staan in gescheiden kasten; fictie en non-fictie (al zit in die laatstgenoemde kast ook wel wat fictie, maar dat zijn de niemendalletjes die ik toch nooit meer lees. Je begrijpt, de fictie-kast is veruit favoriet).
Bron: Pixabay.com
Maar het is nog erger, realiseerde ik me, terwijl ik met die doppen bezig was (wat er niet allemaal door je hoofd gaat in een paar minuten!). Ik heb me wel eens uren beziggehouden met het op kleur sorteren van een grote hoeveelheid kraaltjes. Met een pincet. En een reeks in vakjes ingedeelde bakjes om me heen. Die staan nu netjes in mijn hobbykast, want die heb ik natuurlijk ook. Waar ook losse zakjes kralen liggen, die ik tot mijn frustratie nog niet kwijt kan in de bestaande bakjes. Nu ik erover nadenk, volgens mij heb ik nog wel wat lege vakjes-bakjes in die ene tas met ongesorteerde zooi (ja die heb ik ook, maar die zit weggestopt natuurlijk). Ze hebben de verkeerde vorm, rond in plaats van rechthoekig. Ik geef de voorkeur aan eenvormigheid in materiële zaken. Order must be!
Maar gezien de ontstane chaos, moet ik er misschien toch maar eens aan geloven. Een totale reorganisatie van mijn hobbymateriaal. Het wordt nog een hele puzzel. Ik vermoed dat er een spreadsheet aan te pas zal komen. En een zak chips, want dat gedoe met die pistachenoten kan ik er dan echt niet bij hebben.
