“Je caravan staat weer eens te koop.” Mijn moeder kijkt me verwijtend aan.
“Hoe weet jij dat?” Ik voel me lichtelijk betrapt.
“Oh, ik kijk altijd caravan-advertenties op marktplaats, daar kwam ik de jouwe ook ineens tegen.”
“Waarom bekijk jij te koop staande caravans als je er zelf al een hebt en helemaal niet van plan bent om een nieuwe te kopen?”
“Dat doet iedereen die een caravan heeft. Gewoon, voor de lol.”
Ineens begrijp ik waarom er al bijna 5000 mensen naar mijn advertentie hebben gekeken. Ik kreeg zelfs een email van marktplaats: “Lekker bezig! Je advertentie behoort tot de top 10% best bekeken advertenties in deze categorie!”
Terwijl ik in de stromende regen de caravan op stond te meten, alle bagage van de bedden af sjorde om te kijken of er echte lattenbodems onder de matrassen zaten, aan het toiletje morrelde om te controleren of het een vaste toilet betrof, én een hele dag bezig was geweest om de voortent op te zetten om te checken of er misschien scheuren in zaten, had mijn moeder samen met nog 4999 andere caravan-voyeurs gezellig met een kopje thee mijn caravan via een of ander track & trace systeem online zitten volgen. Met de bedoeling om vooral níét te komen kijken. Laat staan kopen.
bron: eigen foto (YA)
“Ik heb de advertentie alweer verwijderd. Ik ben namelijk de sleutel van de caravan kwijt.”
“Kwijt?!?”
“Ja. Kwijt. Nergens meer te vinden. En uitgerekend een paar dagen geleden kreeg ik toch nog een reactie van een ouder echtpaar, dat zaterdag langs wil komen om de caravan te bezichtigen.”
“Heb je de sleutel dan alweer gevonden?”
“Nee, natuurlijk niet. Maar ik ben gisteren via het raam naar binnen geklommen om de reservesleutels te pakken. Die lagen in de caravan. Mooi man, inbreken in je eigen caravan…”
“Wat voor mensen zijn het eigenlijk, die langskomen?”
“Een ouder echtpaar. Ze zoeken een caravan met twee aparte bedden.”
“Ja, een caravan met twee losse bedden is bij oudere mensen hartstikke populair.”
“Je bedoelt, die klimmen niet meer zo vaak op elkaar?”
“Nou, dat valt bést nog wel mee, hoor!” lacht mijn moeder.
“Dat bedoel ik niet. Ik bedoelde: ze klimmen niet meer zo vaak óver elkaar.”
“Over elkaar?” Ik kijk mijn moeder nogal wazig aan.
“Kijk, als je in een caravan in een tweepersoonsbed slaapt, moet de achterste persoon altijd over de voorste kruipen, wanneer je uit bed wilt opstaan. Als je er ’s nachts vaak uit moet om te plassen, is dat een enorm gehannes. Vooral wanneer je wat ouder en niet meer zo lenig en behendig bent. Bovendien maak je dan ook nog eens die ander wakker. Dat vinden veel mensen erg vervelend.”
Ik begrijp zelf nu ineens ook het nut van twee aparte bedden. Een Frans bed, waarin je heel dicht tegen elkaar aan ligt, kan dan wel heel romantisch klinken, maar echt praktisch is het niet. Een nachtelijk toiletbezoek verandert dan al snel in een spannende klimtocht, waarbij de moeilijkheidsgraad van het parcours en de hoogte van de te nemen horde in dat lunapark grotendeels bepaald wordt door de omvang van je partners buik.
Wipe out! (bron: U.S. Air Force, Schriever AFB, Photo: Dennis Rogers, CC0)
En probeer dan ook maar eens om tijdens dat moeizame balanceren tegelijkertijd al die rondhangende wipe out ballen – de zijne, maar óók de jouwe – te ontwijken… Knieën zijn dan lastige dingen. Nee, dan toch maar aparte bedden. Bedden die ervoor zorgen dat je ’s nachts niet aan je partner gezekerd hoeft te worden. Die lossen dit probleem inderdaad heel eenvoudig op.
“Maar ma, hoe doe jíj dat dan eigenlijk? Jullie hebben toch ook zo’n Frans bed in de caravan?”
“Ja, wij hebben ook zo’n beklim-je-partner-bed, ja. Maar het maakt Cor helemaal niets uit als ik op of over hem heen kruip. Ik moet alleen oppassen dat hij me niet meteen grijpt vóórdat ik naar de wc ben geweest, want meestal is hij toch al wakker. Als je ouder wordt, slaap je namelijk veel slechter. Op die manier lost de ene kwaal de andere kwaal vanzelf weer op!”
