Bron: Pixabay.com
Eerder vandaag schreef ik over de nieuwe Netflix-serie Daybreak, die me zo doet denken aan Ferris Bueller’s Day Off. Die film heb ik destijds echt tig keer gezien. Ik durf te wedden dat ik nu nog steeds delen van dialogen zo meeklets, na meer dan 30 jaar. De soundtrack van die film was het nummer Oh Yeah van de Zwitserse formatie Yello. Ze deden trouwens veel films, zoals je op hun wiki-pagina kunt lezen, iets dat me tot nu toe ontgaan was.
(tekst gaat verder onder de video)
Dit was best wel nieuwige muziek in die tijd. Veel mensen van mijn leeftijd herinneren zich vast ook nog Vicious Games (vicious games, with different names, different names), een best wel raar nummer, dat zich toch op de een of andere manier in je hoofd wist te nestelen. Dat geldt voor veel van hun muziek; raar, maar toch ook catchy, op het irritante af. Vooral I Love You was eigenlijk een ontzettend kloterig nummer (vond ik), maar het werd veel gedraaid. Het schijnt dat ze nog steeds bestaan, jammer dat je er niets meer van hoort.
Halverwege de jaren ’90, toen ik met mijn toenmalige vriend een winkeltje in Amsterdam had, kregen we van een medewerker van platenzaak Groove Connection de cd Hands on Yello in de handen gedrukt. Vonden we destijds geweldig. We draaiden hem grijs in de winkel. Ik heb ‘m nog steeds in de kast staan (mee gejat na break-up haha). Op dit album, met remixes van Yello-nummers door verschillende DJ/producers, waaronder Moby en techno-held Carl Cox, staat ook een remix van Oh Yeah.
Maar nu ik hem nog eens heb teruggeluisterd, vind ik hem veel te hard. Holy crap, ik word er bloednerveus van. Dus hier toch maar gewoon lekker het origineel. De videoclip is trouwens ook veel te lollig om te laten liggen.
