Melissa Etheridge. Eén van mijn (vele) muzikale idolen, dat is ze. Tweede naam: Lou. Da ken gin toeval weze, toch?
.jpg)
bron: commons.wikimedia.org – CC4.0 Share Alike. Credits: Andemaya (2019)
Ik heb alle albums (cd’s die ergens in de kelder liggen te verstoffen). En iedereen kent natuurlijk haar grootste hits ‘Like the way I do’ en ‘Bring me some water’. Ik zong echt alle nummers regelmatig uit volle borst mee. Die heerlijke, rauwe stem, behorende bij een prachtige vrouw. Een vrouw die heel veel meegemaakt en doorstaan heeft: een huwelijk (ergens rond 1980), twee kinderen baren, uit de kast komen (2000), scheiden (ook in 2000), boek schrijven over dit alles (2001), trouwen met vriendin Tammy Lynn (2003), borstkanker doorstaan (2004), tweeling via spermadonor op de wereld zetten (2006), weer scheiden en weer een nieuwe relatie. En al die tijd gewoon doorgaan met componeren en zingen. Tof wijf.
Eén song van haar vind ik buitengewoon heerlijk: My Lover. Die song heeft alles: intensiteit, rauwheid, liefde, melancholie. De muziek is zó fijn om je ogen bij te sluiten en mee te golven in je hoofd. En de tekst is zó waar voor mijn eigen lover… (Mag ik dit zeggen? Jawel, hè?)
No one conceals me like, no one reveals me like my lover
No one can disconnect, no one can resurrect like my lover
My lover makes me weak, gives me breath to speak
Secretly inspires, strips me to desire
No one can visualize and no one can make me rise
Like my lover
En wat doet ze tegenwoordig? Nou, ze zingt nog steeds; een wat oudere vrouw nu, enige kilo’s erbij die haar prima staan, en nog steeds powerful as ever. Heerlijk mens. In 2019 bracht ze weer een nieuw album uit: The Medicine Show. Echte Melissa-muziek. And she rocks on!
