Bron: Sargasso.nl
Gister werd op collega-blog Sargasso (waar ik ook voor schrijf) de uitslag van de Gouden Hockeystick-award bekend gemaakt. Deze award wordt toegekend aan de persoon die volgens het stemmende publiek de grootste klimaatcrimineel (=klimaatveranderingsontkenner) is. Iemand die vanuit een autoriteitspositie de meest flagrante onzin debiteert over klimaatverandering, en daar ook een groot publiek mee bereikt. Kortom, iemand die zijn positie misbruikt om ons ervan te overtuigen dat er echt niets aan ’t handje is.
Het was een spannende tijd voor de redactie. We hebben er heel veel werk in gestoken – anderen meer dan ik, maar ik heb een steentje bijgedragen. Ik ben dan ook trots om onderdeel te zijn van de Climate Crew.
Al leef ik tussen hoop en vrees, dat winnaar Thierry Baudet gehoor geeft aan onze oproep om de award zelf op te komen halen deze vrijdagavond. De redactie heeft een feestelijke bijeenkomst, maar ik moet er niet aan denken dat hij daadwerkelijk op komt dagen. Je weet maar nooit, de man is aandachtsgeil en gister zijn er de nodige persberichten uitgegaan. En hoewel het voor de aandacht voor Sargasso natuurlijk heel goed zou zijn, krijg ik al jeuk als ik eraan denk. Ik weet nog niet wat het op zo’n moment zal winnen; de aversie of de sensatiezucht. Gelukkig zitten we strategisch goed, vlakbij een treinstation.
Los daarvan, die hele fucked up klimaattoestand deed me denken aan dit nummer. Toen was het nog even dubben, of het origineel of de bekende cover de juiste keus was. Ik ben dol op Joni, daar niet van, maar Counting Crows hebben het nummer een prachtig tweede leven gegeven. En gezien de naam van de band die de cover heeft gemaakt, heb ik ook daar niet lang over nagedacht. Dus geniet een momentje van Counting Crows (ft. Vanessa Carlton) met Big Yellow Taxi.
