11/11! (Bron: eigen foto (BK))
11/11. Voor Nederlanders boven de riolen betekent dat Sint Maarten. Voor de alleenstaanden onder ons betekent dat Singles Day. Wacht, even mekkeren over Singles Day.
Weer een nieuwe traditie die we moeten omarmen, opgelegd door slimme bedrijven die iets te verkopen hebben. Volgens ’t almachtige Google vindt deze dag zijn oorsprong in China, waar op 11 november voornamelijk jongeren vieren dat ze vrijgezel zijn.
Fijn dat ook de vrijgezelle medemens een dag heeft, echt dikke prima. Het wordt pas een probleem als de commercie er zich mee gaat bemoeien. Want dat betekent dat je het moet vieren met een nieuwe iPad. Of nieuwe kleding. En dat wordt je door de strot geduwd via schreeuwende e-mails die je al deze shit willen verkopen. Het ergste is dat die bedrijven weten dat ik bijzonder gevoelig ben voor een koopje, want Big Brother is watching me. Eindelijk die mooie laarzen met maar liefst 10% korting! Grrr, fok dat!
Tot zover de tirade. Verder met 11/11. Voor Brabanders en Limburgers betekent die datum vooral de start van het carnavalsseizoen. De aftrap van minstens drie maanden voorpret. Eindhoven is een relatief jonge stad met veel import. Vroeger kwamen ze uit Drenthe en omstreken, nu uit heel de wereld. Wij hebben dus niet zo’n intense carnavalstraditie als in bijvoorbeeld Den Bosch of Limburg. Nu heb ik over het algemeen niet zoveel met tradities, maar hier wil ik me met alle liefde voor inzetten.
Er zijn mensen (lees: inwoners van de Randstad) die het gedoe niet begrijpen. Voor hen is het een feest waar een meute gekkies in rare pakken vier dagen lang zuipen, hupsen op hoempapamuziek en dom tegen elkaar lullen. Newsflash: dat is het ook.
Maar het is meer. Carnaval verbindt. Met carnaval praat, lach, dans en zing je met iedereen, van de burgemeester tot de putjesschepper. Er is geen sprake van hiërarchie of ongelijkheid. En vooral in deze barre tijden is het fijn om dat tenminste een dag of vier per jaar mee te mogen maken. Dus als jullie afzakken naar het zuiden en denken dat je met luid gebral en irritant gedrag moeiteloos in kunt stromen: think again. Er is zelfs een carnavalshit (no shit!) over gemaakt:
No offence!
Bij carnaval hoort natuurlijk een outfit en ik wil elk jaar een nei pekske. Of in het ABN: een nieuw pak. De creatieve sappen razen net na carnaval met 100 km/uur door mijn lijf, mede omdat ik tijdens die dagen belachelijk veel prachtige outfits zie. Ik wil vanzelfsprekend geen pak-plagiaat plegen, maar damn, het is zó inspirerend! Dan haal ik dus een stapel stof in huis en vervolgens Pinterest ik me een slag in de rondte, op zoek naar ideeën.
Langzaam maar zeker verdwijnt het fanatisme dan ook weer, want de lente en zomer hebben voorrang. Maar als de eerste blaadjes beginnen te vallen en volgens goed gebruik de zwartepietendiscussie weer hevig oplaait, begint het toch weer te kriebelen. Ik luister dan eindelijk naar dat dringende stemmetje in mijn hoofd: “Begin! Voor je het weet is het weer racen tegen de klok!”.
Zo ook dit jaar. De berg stof ligt inmiddels weer in het zicht en het patroon is onlangs bezorgd. Maar voordat ik de moed heb verzameld om écht te beginnen, zijn we weer een paar weken verder en wordt het alsnog paniek.
Mooi man, tradities.
Stofjes! (bron: eigen foto (BK))
