Ik voelde me even heel erg leeg (pre-coloscopie)

23 november 2019 door Lou Bartels

“U moet dringend een coloscopie laten doen.” De huisarts kijkt me ernstig aan. Tot nu toe kwam ik eigenlijk maar heel zelden bij de dokter, maar de laatste tijd is dat anders. Ik heb, afgezien van een paar overgangskwaaltjes, last van wat rare en nare dingen. Zoals bloed in de ontlasting. En aanhoudende darmklachten, alsof ik een spastische darm heb. De productie daar beneden is werkelijk nooit ‘normaal’ bij mij. Al jaren niet. En nu wordt het erger. Geen smakelijk thema, maar het is wat het is.

Rotonderzoek

Ik heb al eerder een coloscopie gehad. Dat was omdat mijn vader, destijds ook 48 (net als ik nu), darmkanker heeft gehad. Darmkanker op een dermate jonge leeftijd kan op een erfelijke factor duiden. Daarom heb ik mijn darm ook laten onderzoeken. Toen na onderzoek eenmaal duidelijk werd dat er geen sprake is van erfelijkheid, was de opluchting natuurlijk groot. Maar nu ben ik ook 48 en heb dezelfde klachten als hij toen. Erg beangstigend.

Een darmspiegeling is een rotonderzoek. Na enig bellen bleek dat de wachttijd via de normale weg (ziekenhuis) erg lang was: ik kon augustus 2020 wel terecht. Mooi niet dus. Dan maar een privékliniek bellen. De zin “Kunt u volgende week donderdag?” liet mij even steil achteroverslaan. Wat een verschil! Als je geld hebt, kom je aan de beurt en anders bekijk je het maar. Voor die tijd al de pijp uit? Prima. Minder kosten. Hoe cru… Maar toch ben ik blij dat ik zo snel al onderzocht kan worden.

Inwendige grote schoonmaak

Een dikke drie dagen voor het onderzoek begin ik rekening te houden met mijn eten. Geen volkorenproducten meer, geen peulvruchten, zaden, fruit met pitjes, tomaten. Zachter voedsel, om het schoonmaken van de darmen straks te vergemakkelijken. Want schoon moeten je ingewanden wel zijn, anders kan die dokter niks zien. Dinsdag in de namiddag eet ik nog wat magere aardappelsoep met doorgekookte rijst, daarna is het afgelopen met vast voedsel. Woensdagochtend staat mijn maag al ongeduldig te blaffen bij de voederbak. Sorry jong, dat wordt ‘m niet vandaag. Enkel thee, water, wat helder vruchtensap en een kopje gezeefde bouillon.

Op een site lees ik nog even wat ik allemaal niet  mag. Gewoon ter bevestiging. Eronder minstens honderd reacties van mensen die vragen of dit en dat wel mag. De arts blijft ontzettend geduldig antwoorden. Een man vroeg of het echt water moest zijn; hij dronk immers enkel en alleen bier en verder niks. Ik vraag me af of hij voor een coloscopie moet of voor een leverbiopsie. Maar bier helpt niet echt bij  het onderzoek, wegens winderigheid. Dat vond de man maar onzin. Ik wens zijn coloscopist veel sterkte…

Rennen!!

bron: eigen foto (LB)

Om 17 uur moet ik beginnen met mijn reinigingsproces. Ik mix de zakjes – Endofalk heet het spulleke – met de voorgeschreven hoeveelheid water. Twee liter moet ik nu binnen 1 tot 1,5 uur opdrinken, de derde liter morgenochtend vroeg.  De smaak valt best mee (veel beter dan vroeger!) maar het blijft yuck. Ik worstel de glazen reinigingszout naar binnen. Een uurtje later voel ik het. Rénnen!!

Alles ontploft in mij. Ware explosies in de wc. Van 19 t/m ca. 22 uur zit ik zo goed als alleen maar op de pot. Tot ik enkel nog water poep. Gevoeld dan; want helder is het nog niet helemaal. Je moet uiteindelijk dus écht water poepen, hè. Het moet helder en – hooguit – gelig zijn.

De volgende ochtend drink ik tussen 7 en 8 uur de laatste liter. En daar gaan we weer… In mijn nachthempie zit ik zowat te janken op de wc. Wat een innerlijk geweld. Ik wist niet dat mijn ingewanden zoveel lawaai konden maken. Alles doet pijn in mij vanwege de krampachtige schoonmaak.

Tegen tienen is de boel inderdaad helder. Ik ben schoon! En ik voel me ontzettend leeg.

— wordt vervolgd —