Lang geleden, toen ik nog in de horoscoop van de Viva geloofde, kwam ik hem zomaar op straat tegen. Ik gooide net mijn vuilniszakken in de container en daar stond hij plotseling voor mijn neus. De voorspeller van mijn toekomstig lot.
“You are a very lucky lady, but your star has not opened yet.”
Verschrikt keek ik in een paar donkere ogen, die gedeeltelijk verstopt waren onder een ingewikkeld bouwwerk van een tulband. Deze onbekende, mysterieuze man, die gekleed was in een lang wit geborduurd gewaad, keek mij onderzoekend aan. Omdat ik geen idee had, over welke ster het ging, kneep ik voor de zekerheid mijn billen maar even snel samen.
“I can tell you everything about your future,” fluisterde hij me toe.
Hij vroeg me om op een stukje papier mijn lievelingsbloem, lievelingskleur en mijn leeftijd op te schrijven. Hij zou niet kijken naar hetgeen ik opschreef, maar het daarna mij wel kunnen vertellen. Nieuwsgierig besloot ik mee te werken aan dit merkwaardige experiment. Om het hem niet al te gemakkelijk te maken schreef ik op: ‘hemelsblauw’, ‘pioenroos’, en zoals altijd loog ik over mijn echte leeftijd.
Op zijn verzoek gooide ik het briefje meteen in de container, waarna hij inderdaad exact herhaalde wat ik had opgeschreven.
Stomverbaasd keek ik hem aan.
“I can tell you more… for 25,-“
Het werd mij al snel duidelijk, dat deze man erop uit was, de handelsbetrekkingen tussen Oost en West te verbeteren. Maar goed, wanneer je het bedrag deelt door de vele jaren, die hopelijk nog in het verschiet liggen, valt zo’n bedrag natuurlijk reuze mee.
Enthousiast sleepte ik de ziener mijn huis binnen. Ik ben allesbehalve een zwever, maar ik ben absoluut gevoelig voor wijze mannen, die beweren dat ze mij naar een gelukkige toekomst kunnen loodsen. Bovendien was het eind december, een prima moment voor bezinning.
Ik pakte een stoel voor hem. Of zou hij liever op een kleedje zitten, schoot het door me heen. Omdat ik alleen in het bezit was van een groezelig kleedje waarop de hond lag te slapen, werd het toch maar een stoel.
bron: eigen foto (YA)
Mijn toekomstvoorspeller stopte eerst een soort briefzegel, zo’n lakstempel, in mijn hand, die ik uiteraard nooit heb durven weggooien. Daarna liet hij een oude, vergeelde groepsfoto zien, waarop mannen met lange baarden stonden. Na dit kleine ritueel boog hij zich voorover en fluisterde een paar voorspellingen, die op dat moment moeilijk te verifiëren waren. Zo vertelde hij me dat ik 93 jaar oud zou worden en mezelf pas op latere leeftijd volledig zou ontplooien.
Maar al snel werden zijn voorspellingen gedetailleerder.
“There are four of you!” gebaarde hij naar een foto, waarop ik samen met mijn vriend te zien was.
Ik begreep hieruit dat ik later twee kinderen op de wereld zou zetten.
Ook beweerde hij dat mijn partner mij vroeg of laat zou verlaten.
“He is NOT okay!”
“Oh, oké… Waarom dan niet?” vroeg ik hem verwonderd.
“Business!” was zijn prompte en zeer stellige antwoord. Hij benadrukte dat ik vooral géén zakelijke verbintenis met mijn partner moest aangaan. Ik viel van verbazing achterover.
Bingo! Zomaar recht in mijn pioenroos! Hoe kon hij dit in vredesnaam weten? Vorige maand had ik een bijzonder grote klus aangenomen, een klus die minstens een jaar goed betaald werk op zou leveren. De afgelopen weken had mijn partner meerdere malen, tot vervelens toe, erop aangedrongen, om hem in het project te betrekken.
“Should I tell you more…?”
“Ja, natuurlijk!”
“25,- extra…”
Ik pakte mijn portemonnee, maar er zat niet meer voldoende cash in. De toekomstvoorspeller, die alles van business afwist, maar helaas geen pin-apparaat bezat, vertrok weer. Zo kostte mijn halve toekomstvoorspelling mij slechts 25,-.
Maar een jaar later bleek dat ineens een luttel bedrag te zijn, in vergelijking tot het enorme bedrag dat mijn partner mij factureerde. Een bedrag dat beslist niet in verhouding stond tot de door hem inmiddels verrichte werkzaamheden.
Ook het cijfer 4 won langzamerhand aan betekenis. In de periode dat wij samenwoonden, bleek mijn vriend namelijk nog twee kortstondige relaties met andere vrouwen te hebben gehad. Gelukkig was mijn toekomst nog maar voor de helft vastgelegd. Ik opende eindelijk mijn ster en zette mijn partner bij de vuilniscontainer. Een uitgescheten plek voor een nieuwe toekomst.
