SOAP!! (bron: eigen creatie BK)
Als ik de geruchten op Twitter mag geloven is de Herdgang (het trainingscomplex van PSV) een slangenkuil geworden. Nu staat Twitter niet echt bekend om de nuance. Als er weer eens ergens ophef over is, wordt dat begroet met gejuich. Vervolgens stort de gretige massa zich op het onderwerp en ontleedt het. Tot er alleen een bloederig skelet overblijft.
Het dagelijkse shotje drama
Schijnbaar heeft de mens een dagelijkse shot drama nodig. Een dag geen drama is een dag niet geleefd. Voor je het weet zijn er twee kampen die elkaar de huid volschelden en scrol je langs een timeline die felrood oplicht. Meestal geef ik mezelf dan het advies om Twitter een dagje te mijden. De laatste paar maanden deed ik dat standaard op Matchdays en bij verlies ook de dag daarna.
Je kunt het kop-in-het-zand-gedrag noemen, maar ik wil gewoon dat het rustig blijft in mijn hoofd. Wat niet weet, wat niet deert. Ik probeer dat ook te doen als het over het klimaat gaat. Ik wil de artikelen nog wel lezen , maar de commentaren moet ik echt negeren, want dan krijg ik zin om heel hard te gillen. Zoveel onnozelheid kan ik er echt niet bij hebben in mijn toch al zo chaotische hoofd. Be gone, klimaatontkenners, be gone!
Slangenkuil?!?
Maar ja, de gebeurtenissen rond mijn clubje stapelen zich vooralsnog op, dus het is bijna niet te ontwijken. En elk bericht is weer de overtreffende trap van de vorige. Verwondering maakt plaats voor verwarring. Verwarring wordt opgevolgd door irritatie en vervolgens boosheid. Maar de laatste dagen kunnen alleen omschreven worden als What.The.Fuck. Uitroepteken. Bold.
De Herdgang een slangenkuil? Onmogelijk! Het is het summum van Brabantse gezelligheid en gastvrijheid! Iedereen is daar welkom! In de kantine word je begroet door de geur van vette kroketten en worstenbroodjes. En niets zegt gemoedelijkheid meer dan de geur van worstenbroodjes, nondedju!
Kamp van Bommel
Maar volgens “welingelichte bronnen” schijnt het complex inmiddels geïnfiltreerd te zijn door Kamp van Bommel. Ik krijg dan associaties in mijn hoofd en ben het script voor een soap al aan het schrijven. De werktitel is “Bij ons op de Herdgang”. De hoofdrol is voor Mark van Bommel die probeert op ingenieuze en achterbakse wijze de club waar hij groot is geworden te gronde te richten, nadat hij ontslagen is vanwege tegenvallende resultaten. Hij is ongelofelijk eigenwijs, belachelijk fanatiek en lichtelijk agressief.
De bijrollen worden gespeeld door personen die dagelijks op de Herdgang zijn. Zoals de al wat oudere trouwe superfanatieke supporter die elke training aan het hek van het veld staat met op zijn kale kruin en versleten PSV cap. Dikke Jan is een enorme man met een bierbuik die hij in het nieuwste clubshirt heeft geperst. Het liefst staat hij aan de bar om te mekkeren over de laatste slechte resultaten. Met een biertje in zijn hand, natuurlijk.
Nog meer soapsterren
Een andere soapster en dagelijkse bezoeker is de flitsende zaakwaarnemer met de te rode sportwagen die regelmatig zijn speler(s) komt bezoeken. We maken ook kennis met de gefrustreerde keeperstrainer die zich niet gehoord voelt. En ook met de blonde Anita, de altijd vrolijke bardame in de kantine.
En last but not least zijn daar de trollen op internet die de boel pas echt goed opnaaien. De good guy in de soap is Toon Gerbrands, de directeur van PSV, die uit alle macht probeert om de regie terug te krijgen. Langzaam maar zeker komen we erachter wie Sluwe Mark allemaal gebruikt om zijn doel te gebruiken.
Nee, even serieus. De shit is aan bij PSV. En dat doet pijn. Mij in ieder geval wel. Iedereen heeft zijn of haar theorie over wat er aan de hand is, maar degenen die het echt weten, houden hun lippen stijf op elkaar. En dat is maar goed ook. De tijd zal leren hoe dit uitpakt. Tot die tijd: auw.
We (ook PSV-fan 😉 ) gaan het meemaken…. het is nu zoals je zegt eff shit, maar dat heeft elke club wel een keer.
We gooien onze schouders eronder en komen langzaam maar zeker wel weer terug op het goeie pad