“De laatste 24 uur” – kan het nog erger?

3 februari 2020 door Lou Bartels

Nee. Naar mijn mening niet. Waar ik het over heb? Het programma “De laatste 24 uur” van de EO. Wat een afschuwelijk format. Alles voor de kijkertjes en de cijfertjes, dat is het enige wat nog in mij opkomt. Want wie bedenkt er nu een programma waarin BN’ers hun laatste 24 uur mogen ‘beleven’?

In België ging men in augustus vorig jaar al voor. In Nederland mocht mocht Rene Froger eind december als eerste zijn levenseinde vieren. En 31 januari mocht Albert Verlinde nog even heerlijk zijn laatste etmaal genieten. Vieren en genieten, ja. Want natuurlijk is het leuk om iedereen weer even te zien als je nog volledig gezond bent en de dood niet te vrezen hebt. Als je niet vol pijn en wanhoop op je sterfbed ligt, maar gezellig en breedlachend in de auto rondtoert.

Joh, Albert, wat wil je nog doen in je laatste uurtjes? “Nou, een soort sentimental journey zou ik wel leuk vinden.” Ja ik ook. Maar als IK al creperend aan mijn laatste 24 uur begin (en mij daar ook van bewust ben), zit die sentimentele reis vol “mooie, blijde en ontroerende verrassingen” en het bezoeken van vriendjes, vriendinnetjes en ander amusement er naar alle waarschijnlijkheid niet meer in.

De klapper volgt namelijk als een van plezier kraaiende Albert dan ook nog even naar het pretpark mag. Oh joepie! Want “je wordt toch weer een beetje kind, hè?” Ja, Albert, ga maar eens goed over de kop in die rollercoaster. Want misselijkmakend, dát is het zeker. Maar goed, voor Albert en consorten is het slechts even sentimenteel kotsen, doorspoelen en klaar. En doorleven maar! Och, zó leuk…

Hoe groot kan de trap in de maag van daadwerkelijk stervenden (en hun liefsten en naasten) zijn? Oké, toegegeven, die zullen dit soort meuk in hun laatste dagen echt niet meer aanschouwen. Maar het “Kijk mij eens even genieten van mijn nep-laatste 24 uur!” is te stuitend voor woorden. Volledig misplaatste emo-tv die druipt van de platte commercie.

Een paar – in mijn optiek zeer terechte – reacties op de diverse social media:

“Ik vind dit format nu al zo weerzinwekkend, dat ik bijna zou gaan pleiten voor standrechtelijke executie voor deelnemers en makers aan het eind van de uitzending.”

“Wat is het volgende, met een webcam de kist in? Er lijken geen grenzen aan fatsoen te zijn.”

Het is dat het kijk- en luistergeld inmiddels in de belastingafdracht geïntegreerd is, maar het liefst zou ik persoonlijk naar de NPO gaan en mijn geld terugeisen. En daarom ben ik nu echt benieuwd: wie oh wie kijkt er wél naar dit soort platvloerse, ieder fatsoen ontberende, visuele rotzooi? En durft dat ook nog toe te geven?

Ga je diep schamen, NPO/EO.