Sexy & de tampontheorie - Hoe Vrouwen Denken

28 februari 2020 door Lou Bartels

Het klinkt als een band. Iets als ‘Sushi & de WanTans’. Of de Banshees. Of whatever. Maar het is wel degelijk serieuze business, dat sexy-zijn der vrouwelijke mensheid. Waarom willen zoveel vrouwen koste wat ’t kost sexy zijn? Altijd? Overal? En hoe zijn ze dat dan in vredesnaam als ze ongesteld zijn?

Nou, gewoon niet. Klaar. Eeuwig sexy zijn is doodvermoeiend. Met de nadruk op dood. Het is net als met ‘hoogintelligent’ en ‘hoogsensitief’; als iedereen het de godganse tijd is, is niemand het meer. Dan is iedereen gewoon weer gemiddeld. Doorsnee.

Zo is het ook met sexy: als je continu sexy bent (of denkt te zijn), ben je het al rap helemaal niet meer. Als je om 8 uur ’s ochtends al in je alledaagse kloffie rondloopt, dat standaard bestaat uit een dirndl-decolleté, gatenpanty, stilettohakken en zwoelrood gestifte lippen, doe je toch echt iets fout qua sexiness. Want dan levert het, behalve wat fronsende blikken, niks meer op. Het is immers je doorsnee look.

Afijn, ik dwaal af.

Hoe kom ik hierop? Door een bijna twee jaar oud ‘artikel’ (eigenlijk meer een blogje) in de Volkskrant dat ineens weer kwam bovendrijven toen ik al mijn sexy schrijfonderwerpen weer eens doorspitte, op zoek naar inspiratie. Ja, ik geef het toe, het is een beetje een ouwe koe. Maar het artikel is ware een “tekstcreatie” die het taboethema “menstruatie” uitgebreid belicht.

Want: “Menstrueren is Mainstream,” stelt Emma Curvers, de schrijfster van het artikel. Niks om je voor te schamen, dus. Ze haalt echter en passant een ‘onvindbaar’ onderzoek uit 2001 aan, waarin gesteld wordt dat “vrouwen die openlijk met een tampon worden gezien, onsympathiek worden gevonden.” (De bron, Emma? Wáár is de bron?)

Laten we voor het gemak even ervan uitgaan dat dat onderzoek bestaat. Dan vraag ik me gelijk af, welke vrouwen in vredesnaam openlijk een tampon dragen. Dat dát niet sexy is, kan ik geheel begrijpen. Helemaal als het tampondraadje ook nog eens ‘verkleurd’ is. Maar verder klopt het wel: elke keer als ik met een vaginale kurk aan een kettinkje om mijn nek bij een opdrachtgever binnenstap, staan ze met z’n allen inderdaad raar te kijken. Dus het onderzoek zal wel kloppen. Maar, zit er ook een theorie bij dat onderzoek? Een tampontheorie? Iets met de correlatie tussen het openlijk dragen van tampons en de mate van sexiness?

Sexy heeft alles te maken met erotiek. En bij erotiek is dat, waar je naar verlangt, meestal subtiel verhuld, zodat je het ‘echte werk’ aan je fantasie kunt overlaten. Was alles out in the open, zou het geen erotiek meer zijn. Geen ‘sexy’ meer. Dan is het gewoon seks. Ook prima hoor, maar dan snap ik de ophef over het enigszins ‘verhuld’ menstrueren (met alle bijbehorende lap- en stukmiddelen) in combinatie met de adjectieven ‘sympathiek’ of ‘sexy’ nog steeds niet. De één schaamt zich nu eenmaal wat sneller dan de ander voor bepaalde lichamelijke processen. Lekker laten gaan.

Laat jij de wc-deur openstaan om door te kunnen kletsen met je geliefde, terwijl je een flinke bruine worst laat abseilen? Dan laat dat tampontouwtje ook maar lekker vrij bungelen, wanneer je sliploos door de binnenstad banjert. Of ben jij juist iemand die zich zelfs schaamt als je een XXL-pak wc-papier in je winkelkarretje laadt? (Nota bene: niet hamsteren, hè!) Dan de tampondoos ook maar enigszins verdekt opstellen.

Menstrueren, poepen, zweten, bloeden, allemaal dingen die ons lichaam regelmatig doet. En moet doen. Of dat nu mainstream, beschamend, cool of onsexy is, who dafuq cares? Ik ben sowieso 95% van mijn (en jouw) tijd totáál niet sexy.

Ja, ik laat soms – al dan niet met opzet – een boer na het eten.
Ja, mijn plas stinkt giga als ik asperges gegeten heb.
Ja, ik pulk wel eens in mijn neus (maar ik eet het niet op, zoals sommige ‘anderen’!!).
Ja, ik ruik soms aan mijn onderbroek. Dan weet ik meteen of er iets mis is, daar van binnen.
Ja, ik zit regelmatig ongegeneerd onderuitgezakt op de bank, zodat mijn onderkinnen zich verdriedubbelen.
Ja, ik gebruik af en toe een tampon, zodat mijn gat al ‘bezet’ is en geen plek meer laat voor andere staafvormige objecten.
Ja, ik loop op ‘gewone’ dagen steeds in hetzelfde rond. Meestal zwart. Soit. Lekker onopvallend.
Ja, ik laat bij tijden snoeiharde scheten in bed.
Ja, ik huil regelmatig zwarte make-up-tranen als ik gesport of anderszins gezweet heb. I don’t care.
Ja, ik heb een big mama’s belly als ik naar Netflix koekeloer. Komt door de paprika-chips. En de wijn.
En ja, ik menstrueer. Nog steeds. Halleluja. Fak joe, overgang.

De koningin is, heeft en doet dat allemaal ook, wat ik je brom. En die is óók sexy. Bij tijden. In alle openheid. Maar: zij heeft een visagiste en een kledingadviseur. Ik niet. En I really, really, really don’t care. Feit blijft: al die dingen houd ik zoveel mogelijk voor mijzelf (behalve nu dan, excuses if TMI). Die doe ik als ik alleen ben. In mijn eigen privécocon. Als ik echt een wind moet laten als er toevallig iemand (lief, dochter, logerende vriendin) bij mij in bed ligt, spreid ik mijn billen handmatig, dan hoor je het niet (zo). De reuk wapper ik dan de andere kant op.

En ja, ik doe de wc-deur altijd dicht. Ik ga meestal ook even op de gang staan tandenpoetsen als mijn lief toevallig net op ’t toilet zijn voornachtelijke urinelozing volbrengt. Ik pulk niet in mijn neus en boor niet in mijn oor als ik met iemand zit te praten. Dat doe ik op ’t toilet of in de auto. Ik zorg dat ik rechtop zit en mijn kin vooruit steek, als ik niet in mijn uppie bankhang (want kinvermindering).

Niet omdat ik per definitie altijd supersexy wil zijn, maar omdat het laten varen van alle schaamte in het bijzijn van anderen ieder later moment waarop je wél sexy bent (of wilt zijn), finaal ontkracht. Ik laat dus bij voorkeur wat aan de fantasie over, óók als het om lichaamsprocessen gaat. Zodat ik, als het moet, ook zo af en toe sexy kán zijn. Of ik het me dan ook voel, heb ik nog altijd zelf in de hand.