In het gesticht hangen op alle deuren en bij de lift indrukwekkende, grootgeletterde rood-zwarte instructies met plaatjes.
“Pa, hoe is het hier met de Corona-gekte?”
“De wat…?” schrikt hij op van het journaal.
“Ik bedoel de angst voor het virus.”
“Angst…? Ik ben nergens bang voor…”
“Ja, maar het gaat over Corona, pa.”
“Croma? Die rommel gebruik ik nooit…”
“Nee, CO-RO-NA!”
Niet-begrijpend staart hij me aan. En dat is de man die heel de dag voor de televisie zit, omdat hij niets wil missen van wat er in de wereld gebeurt.
“Heb je daar echt nog niets over gehoord?”
“Nee, ’t zeg me niks…,” schudt hij het hoofd.
“Corona is een heel erge griep, die nu in veel landen heerst,” leg ik uit.
“Een grieppie? Daar ga je niet dood van…” lacht hij.
“Maar van deze griep kan dat wel, vooral als je zwak of oud bent.”
“Zwak? Ik mankeer hélemaal niks!”
“Ik zei zwak én oud. Je bent wel óúd!”
“Ik wor 100…en ik doe niet an die flauwekul!” roept hij stoer.
bron: pixabay.com
Er komt geen vitamine bij hem binnen, met zijn dieet van brood met boter en suiker. Gelukkig desinfecteert hij de binnenboel wel regelmatig zeer grondig met ruime hoeveelheden jonge jenever.
“Cromagriep…hoe verzinnen ze het…” schudt hij het hoofd.
Bij gebrek aan tekst doe ik er maar even het zwijgen toe.
“Ik heb altijd BlueBand, daar krijg je níks van…” oreert hij.
“Nee, maar je kan voorlopig beter binnen blijven. Voor de zekerheid,” probeer ik.
“Welke zekerheid? De enige zekerheid die je heb, is dat je dood ga,” schatert hij.
Dan niest hij, zes keer achter elkaar!!, zeer explosief in de ijlings uit z’n broekzak getrokken rood gerande zakdoek. Dit gebeurt terwijl er een kleine, bijna pensioengerechtigde zuster binnenkomt. Het tanige vrouwtje, die met de gemene kuiten, schrikt zich een stichtelijk hoedje en maant hem dientengevolge, helaas iets te streng, tot handen wassen.
“Hande wasse…? Van een beetje water uit me neus?” schampert hij.
Nee, hij heeft wel wat beters te doen dan zich bezig houden met flauwekul. Dagelijks is hij druk doende – in vermoedelijk comateuze toestand – met het volgen van het journaal. Want er schijnt wat bijzonders aan de hand te zijn, waar hij het fijne van wil weten. En daarmee is de Coronacomakous af.
