Het was een leuk idee: we zouden met z’n allen theedrinken. Mijn ouders, mijn zus en ik. Aangezien we elkaar de komende tijd niet IRL gaan zien, moeten we voor ons gebruikelijke kopje thee-met-leut ook maar overstappen op digitale middelen.
Eén idiot-proof videochatroom, graag!
Ik ga meteen op zoek naar een idiot-proof online video-chatmogelijkheid. Het moet zo makkelijk mogelijk zijn; géén gedoe met inloggen of downloaden. Uiteindelijk kom ik uit bij WhereBy. Daar kun je zonder enig paswoord een privé videochatroom voor 4 apparaten inrichten. De overige chatters stuur je de specifieke chatroomlink, zij kloppen aan (op de ‘knock’-knop klikken) en jij laat ze binnen. Moet te doen zijn, zelfs voor ons. Toch?
Tien minuten voor het afgesproken tijdstip zit ik al klaar met mijn chatroompje.
“Klopt u maar!” whatsapp ik. En dan barst de kakofonie los. Helaas niet op WhereBy, maar gewoon op WhatsApp.
“Ik krijg de link niet open!”
“De computer zegt dat ik toestemming moet verlenen voor de microfoon en de camera, maar hoe doe ik dat?”
“Bij mij is alles geblokkeerd. Geen idee hoe dit moet.”
Mistery Guest
Uiteindelijk klopt er iemand aan. “Guest” staat er, hoewel ik gevraagd had om wel even een duidelijke, voor mij herkenbare naam in te geven, anders heb ik geen idee wie ik toelaat.
“Wie is Guest?” whatsapp ik, “Iemand van jullie? Wie laat ik nu binnen?”
Mijn pa blijkbaar. “Maar ik kón helemaal geen naam intypen!” typt hij verontwaardigd terug.
Ik laat hem in de chatroom en twee seconden later zie ik mijn ouders lachend achter de computer, allebei braaf met een kopje thee voor de neus. Alleen hoor ik helemaal niks: de microfoon doet het blijkbaar niet. Zij zien én horen mij echter wel, dus ze kletsen er meteen op los. Voordat ze door hebben dat ik hen niet kan horen, zijn we weer een kwartier (nou ja, drie minuten) verder.
Verwarring alom
Mijn zus lukt het al helemaal niet om de chatroom te betreden, wegens “geblokkeerde Mic en Cam”. Ze stuurt me via whatsapp een foto van haar beeldscherm (“Kijk, daar staat het! Kan niet!”) en videobelt me dan maar via Skype. Dat werkt natuurlijk prima; niks geblokkeerd. Maar ja, dáár zitten mijn ouders dus niet…
Ik heb nu twee schermpjes naast elkaar, dus ik zie iedereen, maar ik hoor alleen mijn zus. Ik bel mijn mams per whatsapp; telefoon op luidspreker. Nu hoor ik tenminste eindelijk ook wat zij zeggen. Mijn vader prutst intussen door met zijn microfoon en verbreekt meermaals per ongeluk de verbinding. Gelukkig heeft hij al wel goed door hoe hij weer aan moet kloppen. En het blijkt dat mijn zus ook al via Whatsapp met mijn vader telefoneert. Verwarrend, verwarrend, die technologie
Mijn eerste kopje thee is al op. Even bijschenken.
Ter uwer overzicht:
Lou < Skype > zus (geluid en beeld)
Lou < Whereby > ouders (geen geluid)
Lou < Whatsapptelefonie > moeder (geen beeld)
Zus < Whatsapptelefonie > vader (geen beeld)
Kordate dochter
Iedereen blaat door elkaar, met een achtergrondkoor van echo’s en pieptonen. Je zou maar autistisch zijn in deze setting…
Dochter mompelt “Mam, vraagje… waarom maak je niet gewoon een whattsappvideogroep?” Maar ik hoor haar niet. Zoon bromt haar toe: “Vergeet het maar, die hoort je nu toch niet. Veel te druk met uitleggen.”
[Mijn dochter heeft de hele zooi opgenomen op haar foon; ik hoorde dit dus daadwerkelijk niet, pas toen ik haar geluidsopname terug luisterde…]
Mijn kinderen zitten vol verbazing naast me naar alle schermpjes en wanhopige volwassenen te staren, terwijl ik mijn vader tracht uit te leggen hoe hij Skype moet installeren. Tevergeefs.
Dan grijpt mijn dochter in. Ze pakt mijn telefoon en zegt kordaat: “Oma, opa, jullie moeten nú even ophangen met Tante B. En ga maar weg uit die chatroom. Da’s niks.” [Toink. ‘Guest has left the meeting’]
En in de laptop (skype): “Tante B, even stoppen met skypen.”
Daarna voegt ze mijn zus en mijn moeder per beeldtelefonie toe op Whatsapp. En verrek, drie schermpjes naast elkaar! Mét geluid! Weliswaar op de telefoon en niet op de laptop (klein beeld), maar het werkt. Wat een openbaring.
Ouwe digibeet
“Ik wist niet dat je ook videochatgroepen op WhatsApp kon doen. Ik dacht dat dat alleen met tekst en geluid kon…” murmel ik bedremmeld.
“Jemig, mam. Dat is het eerste wat ik zei toen jij zo slim dacht te zijn met die idiot-proof WhereBy-chatroom van je! Maar jij luistert nooit,” roept zoon gefrustreerd.
Ik voel me ineens best wel een ouwe digibeet. Dochter rolt nog maar eens met haar ogen.
“Tuurlijk kan dat, mam. Ik snapte ook al niet waarom jullie nou zo moeilijk bleven doen… Misschien moet je inderdaad maar eens wat meer naar ons luisteren in plaats van andersom.”
Ik plant mijn telefoon op de laptop zodat ie mooi rechtop staat en verlaat mijn eigen chatroom.
Echo-echo-echooooo
Nou ja. Hoe dan ook. Het werkt. Maar nu wil mijn vader wil óók meedoen, met zijn eigen telefoon. Dochter voegt hem toe. Joe, vier schermpjes, de max. Maar ook vier keer geluid. Meteen maken de gierende echo’s elke vorm van communicatie onmogelijk; mijn moeder en vader zitten namelijk naast elkaar, ieder met het geluid op hard. Een echoput is er niks bij. Mijn moeder doet het na en brult lachend “Echo-echo-echo-echo-ieuw-ieuw-ieuw!!”, wat zich abrupt tot een gigantisch piepconcert ontwikkelt.
Ik smijt mijn pa er subiet weer uit en weet vervolgens eindelijk uit te leggen wat het euvel is. En dat ze ’t maar even samen met één telefoon moeten doen, of in aparte kamers moeten gaan zitten met hun kopje thee. Daar hebben ze geen zin in. Of samen, of niet. Prima, dan maar samen op één foon.
Dummies en koude thee
Zoon heeft het wel gezien en vertrekt weer naar boven (“Nou, dát was gezellig, ik vertrek!”).
Pa krijgt een werktelefoontje en trekt zich ook terug (“Huh wat, ik versta je niet, ik ga even weg hier!”).
Dochter heeft haar vriendje op SnapChat (“Je gelooft dit niet…”) en gaat discreet een stukje verderop zitten.
Videochatten voor dummies, wat een lol.
En zo leuten mijn zus, mijn moeder en ik nog gezellig drie kwartier via whatsappvideogroepschat. Met een héérlijk kopje koude thee erbij.
Tof!
Hahahaha, lijkt verdacht veel op onze virtuele apero met mijn broers vorige week… toen die eindelijk lukte, was de aperitief al lang op…