Johnny snapt niet wat er met zijn Rachel aan de hand is. Ze is zichzelf niet. Oké het is een vervelende tijd met al dat gedoe rond Corona en ze mist ongetwijfeld haar werk, maar ze zit zó slecht in haar vel. Hij herkent zijn eigen vrouw niet.

bron: pixabay.com
Zijn vrouw, zijn mooie Rachel met haar lange blonde haar, verzorgde nagels en prachtige ogen. Ze ziet er jaren jonger uit dan de 45 die ze volgens haar paspoort is. Of eigenlijk moet hij zeggen dat ze er jaren jonger uitzág. Want de laatste tijd takelt ze wel een beetje af. Eerst verdween haar lange haar. Ze was het zat, zei ze. En bij gebrek aan een kapper knipte ze het zelf kort.
Hij schrok zich kapot toen hij thuiskwam en haar korte koppie zag. Waarom kon ze er niet gewoon een paar cm afknippen? Hij begrijpt het niet. Ze zei dat het bij haar hoofdhuid volledig in de knoop zat, dus dat er niks anders op zat dan het bijna bij de wortel af te knippen. Nu heeft ze grijze stekeltjes. Grijs? Ze vindt het zelf ook niet mooi en voelt zich verdrietig, zegt ze, terwijl ze met haar korte nagels over haar hoofdhuid schraapt.
Hij heeft haar nog nooit met korte nagels gezien. Ze zijn altijd lang en glanzend en roze. Perfecte, sexy nagels. Maar onlangs zat ze een hele middag lang met haar vingers in een kommetje. Daarna waren haar nagels kort en kaal.
Ook haar ogen zien er anders uit. Hij kan er niet helemaal de vinger op leggen, maar ze zijn niet zo stralend als anders. Normaal spreken ze meer, door haar lange, zwarte wimpers. Nu zijn ze dof, kort en kaal. Net als haar kapsel.
Zijn Rachel. Ze voelt zich niet lekker, zegt ze. De rokjes en panty’s zijn in de kast verdwenen. Elke dag als hij thuiskomt van ’t werk, treft hij haar op de bank aan. In een joggingbroek met een zak chips. Haar eens zo prachtige, afgetrainde lichaam, waarvoor ze bijna dagelijks in de sportschool zat, begint al wat uit te zakken.
Ze is verdrietig en haar gezicht is vermoeid en – ziet hij dat nou goed? – rimpelig. Heeft ze in drie weken tijd echt ineens rimpels gekregen? Ze wil ook niet meer met hem naar bed. Hij maakt zich zorgen om haar. En ook om wat het met hem doet.
Gisteren bleef zijn blik al iets te lang hangen op de strakke achterste van zijn nieuwe stagiaire. Vandaag gaf ze hem een veelbetekenende blik in het kopieerhok. Hij werpt nog eens een blik op zijn afgetobde vrouw en zucht diep. Hij pakt zijn telefoon en appt zijn stagiaire.
“Morgen samen lunchen?”