Maar… wat moeten we eigenlijk nog met Pinksteren? En wat ís Pinksteren überhaupt? Niet bepaald veel mensen die dát nog weten (iets van 1 op de 3 Nederlanders). Ik weet het ook nooit. Ik zou het zelf ook elk jaar weer opnieuw moeten opzoeken, want ene oor in, andere oor uit.
Pinksteren, dan denk ik steevast aan Pinkpop. Maar dat hoeft dit jaar ook al niet eens; geen Pinkpop te bekennen. Gecoronannuleerd. Pinksteren betekent voor sommigen ook een extra dagje vrij, maar verder? Enfin. Ik heb het ook dit jaar toch maar weer even nagelezen. Je moet immers wel weten waarom je vrij hebt en thuis mag blijven (ha. ha.), niet?
Het verhaal in ’t kort: het begint allemaal als Adam en Eva in hun lekkere tuin zitten te keuvelen. Van geen kwaad bewust, want ze zijn immers maar met hun tweetjes. Dat mag. Zelfs vóór 1 juno. Lekker fruit eten, wat in dat Hof van Eden ten overvloede groeit. Van één boom mogen ze echter niet eten: dat heeft God verboden. Dat is de “Boom van het Goede en het Kwade” en daar eet je als brave mens nu eenmaal niet van. Vervolgens komt die verrekte slang om de hoek zeilen en zorgt ervoor dat Eva alsnog in die vermaledijde zure appel bijt. En dan geeft die troela Adam zelfs ook nog een stuk. Mannen moeten nu eenmaal ook fruit eten voor de vitamientjes, zal ze gedacht hebben.
God is terecht pissig op zijn twee niet te vertrouwen paradijselijke schepsels en maakt ze voor straf meteen sterfelijk, onder het mom van: mensheid? Wat mot je ermee! Experiment mislukt, relatie op de klippen. Jammer.
Dan komt Jezus als een soort van mediator aanstiefelen, met twaalf hulppieten in z’n kielzog. Hij zal de mensheid wel eens even redden door alle zonden op zich te nemen; hij is zelfs bereid om ervoor te sterven. Maar dan wel graag een weekje vóór Pasen, zodat hij dan op Eerste Paasdag weer als een soort David Copperfield uit het niets kan verschijnen. Jezus weet immers dat God echt wel weer van de mensen houden als hij voor hen en hun zonden sterft. Nou lekker dan, zo’n vader.
Hoe dan ook, na het laatste avondmaal (Witte Donderdag) wordt hij aan ’t kruis genageld (Goede Vrijdag) en voilà: met Pasen is ie er ineens weer! Wonder! Helaas is de nieuwe levenslol maar van korte duur: veertig dagen later vertrekt hij alsnog naar de hemel (Hemelvaartsdag) om toch maar weer bij z’n gothic dad in te trekken. Is toch goedkoper.
Maar zonder Jezus is het wel een zootje op aarde, dus stuurt hij een dag of tien later een Heilige Geest naar de aarde. Jezus’ apostelen en nog wat volgelingen zijn erbij (in Jeruzalem) als die geest, oftewel de spirituele politieagent, arriveert uit de hemel. Dat wordt “de uitstorting van de Heilige geest” genoemd. Die uitstorting wordt in het (orthodoxe) Christendom vaak gesymboliseerd met het uitstrooien van bloemen tijdens Pinksteroptochten.
Dat alles is dus welgeteld vijftig dagen na Jezus’ wederopstanding. De vijftigste dag = Pentekoste in het Grieks. En dat woord is uiteindelijk verbasterd tot “Pinksteren”. Een beetje een desillusie: Pinksteren is dus gewoon de Vijftigste Paasdag. That’s it. Het hele verhaal. Nou ja, min of meer. En die tweede, vrije Pinksterdag? Die heeft de kerk er maar bij aangeplakt. Grote feesten kun je immers niet in één dag vieren: één dag lam zuipen en één dag roes uitslapen. Dat hoort zo. Zie Kerst en Pasen. En oud en nieuw, natuurlijk.
Nou, een fijne vijftigste gewenst dan maar, hè!
bron: pixabay.com
