“Wel ontzettend lief, hoor! Dat hij je zomaar verrast met een weekje vakantie!”
Een goede vriendin heeft een reis voor haar verjaardag gekregen. Bij de koffie vertelt ze erover.
“Ja, best leuk, hè? Vanaf 15 juni zijn namelijk de reisadviezen weer versoepeld…
“Toch klink je niet helemaal enthousiast?”
“Omdat hij zelf niet meegaat.”
“Oh, waarom niet? Jullie gaan toch altijd samen op vakantie?”
“Mijn man heeft het de laatste tijd zó ontzettend druk met zijn werk. Hij heeft beslist geen tijd om op vakantie te gaan. Hij werkt momenteel van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat.”
“Dus je gaat alleen?”
“Mijn zus en een vriendin gaan mee. Hij heeft een appartement voor drie personen geboekt.”
“Het lijkt mij enig, zo’n vrouwenvakantie!”
“Ik weet het niet,” twijfelt mijn vriendin. “Het voelt alsof hij iets voor me verbergt. Alsof het hem wel heel prima uitkomt, wanneer ik een weekje opgehoepeld zou zijn.”
“Ach welnee, bedoel je nu echt dat hij bij een andere vrouw…?”
“…in bed zal liggen als ik op vakantie ben? Ja, dat bedoel ik eigenlijk wel.”
“Daar geloof ik geen snars van. Hij is dol op jou!”
“Ja, dat weet ik wel. Maar de laatste tijd zijn er zoveel signalen dat er iets niet klopt. Voorheen kreeg ik bijvoorbeeld hele andere verjaardagscadeaus.
“Wat kreeg je dan andere jaren?”
“Altijd een cadeau, waar hij zelf ook iets aan had. Een boek, dat hij zelf ook graag wilde lezen. Of een cadeau waar hij indirect iets aan had. Zoals een accuboormachine. Of een verleidelijk lingerie setje.”
“Tja, ik moet toegeven, die vakantie reservering levert hem natuurlijk zelf niets op wanneer hij thuisblijft.”
“Zie je wel! Jij vindt het dus ook verdacht. Maar er zijn zoveel meer aanwijzingen, waaruit zou kunnen blijken dat hij een ander heeft… Zo besteedt hij ineens overdreven veel aandacht aan zijn uiterlijk en ergert hij zich de laatste tijd steeds vaker aan mij. Bovendien loert hij dag en nacht op zijn mobiele telefoon en heeft hij last van wisselende buien. Hij kan van het ene moment op ’t andere een pesthumeur krijgen. En de intimiteit tussen ons is ook al zo goed als verdwenen…”
“En naast alle ergernissen en irritaties krijg je soms ineens overdreven veel aandacht, aangewakkerd door zijn schuldgevoel over ‘het vele werken’,” vul ik aan.
“Ja! Hoe weet je dat? Het klopt!”
“Ach, iedere vrouw, die ooit bedrogen is, herkent deze signalen. Maar daar heb je op dit moment helemaal niets aan,” wuif ik weg. “Het zijn slechts emotionele aanwijzingen. Wanneer je er écht achter wilt komen of hij vreemdgaat, zul je veel mannelijker moeten gaan denken. Formeler, zakelijker. Je kunt je beter laten leiden door feiten en cijfers, dan je laten meeslepen door je eigen emoties.”
“Maar hoe kom ik er dan achter of hij een affaire heeft? Ik kan toch moeilijk Peter R. de Vries inhuren?”
“Nee, joh. Die vent laat zich juist altijd overmannen door zijn emoties. Bovendien moet je van zo’n vurige, meestal korte affaire geen cold case willen maken. Als je er snel achter wilt komen of je man daadwerkelijk vreemdgaat, zou ik gewoon de wekker zetten.”
“De wekker?”
“Ja, stel het alarm van de wekker in, net voordat je naar je vakantiebestemming vertrekt. Om 3 uur ’s middags.”
“Hoezo?”
“Heel simpel. Zodra je weer van vakantie thuis komt, controleer je meteen dezelfde wekker. Jouw man moet voor z’n werk toch iedere ochtend vroeg opstaan? Wanneer het alarm van de wekker bij terugkomst nog steeds om 3 uur ’s middags staat ingesteld, weet je in ieder geval zeker dat hij niet thuis, maar zeer waarschijnlijk iedere dag bij haar heeft geslapen.”
“Hmm. Ineens weet ik niet meer zeker of ik dat wel zou willen weten…” Mijn vriendin kijkt verontrust.
“Ja, dat begrijp ik heel goed,“ probeer ik haar te troosten. “Ik weet uit ervaring hoe vreselijk dat voelt. Maar vroeg of laat wordt overspel toch wel ontdekt. Meestal is het alleen maar een kwestie van tijd.”
“Drie uur, zei je?”
bron: pixabay.com
