bron: pixabay.com
”En? Wat vind je van onze camper? Morgen gaan we ermee op vakantie!”
Mijn ex staat samen met zijn vriendin voor mijn deur. Hij heeft onlangs zijn bestelbusje van de zaak volledig omgebouwd tot een “compleet uitgeruste camper”. Dat wil zeggen, hij heeft in de laadruimte een tweepersoonsmatras op de grond gegooid.
“Er ligt alleen maar een matras achterin…?” probeer ik voorzichtig.
“Geloof me, luxer kan niet! Wanneer je telkens een bedbank-constructie moet omtoveren en iedere avond je bed onhandig moet opmaken, verlang je al snel naar wat meer comfort. Zoals een groot vast bed, waar je iedere avond gemakkelijk zó in kunt rollen.”
Mijn ex maakt een weids gebaar naar de keurig opgemaakte tweepersoonsmatras in zijn laadruimte.
“Ja, maar nu is er is geen plek meer om te lopen?”
Mijn ex en zijn vriendin schieten gelijktijdig in de lach.
“Wanneer we de hele dag hebben gewandeld, heb we ’s avonds echt geen zin meer om nog een stap te zetten.”
Ik zie ineens dat ze dezelfde indrukwekkende wandelschoenen dragen.
“Is het niet aardedonker in die afgesloten laadruimte, wanneer je gaat slapen en je de schuifdeur dicht trekt? Er zitten toch geen ramen in?”
“Daarom heb ik verlichting aangelegd.”
Mijn ex trekt er een serieus gezicht bij. Ik staar verbaasd naar een snoer met roze decoratieve lampjes dat losjes in de laadruimte bungelt. Ik heb zo’n zelfde snoer laatst nog bij de Action zien liggen.
“Romantisch hoor,” camoufleer ik mijn afgrijzen over dit toekomstige kampeeravontuur in roze gloed.
Mijn ex houdt van zeer primitieve vakanties. Tenminste, sinds hij samenwoont met zijn vriendin. Ze is een héél ander type dan ik. Ik ben een stadsmens. Zij houdt vooral van de natuur, burlende herten en mistige dalen.
Terwijl ik al verdwaal zodra ik vier straten van mijn huis verwijderd ben, lukt het haar om zonder een kompas terug te keren van een winterexpeditie in IJsland. Ook ging ze vaak survivallen in de vrije natuur en maakte ze verschillende trektochten door onbekende, onherbergzame gebieden.
Ze voert het liefst een strijd tegen de elementen. Zelf blijf ik altijd lekker binnen wanneer het stortregent of bloedheet is, maar zij trotseert water, kou, zon, de natuur én hindernissen, waaronder de kampeerknutsels van mijn ex. Haar kracht, uithoudingsvermogen en doorzettingsvermogen lijken onbegrensd.
Kortom, de gemakzuchtige all-inclusive vakanties, die ik ooit samen met mijn ex beleefde, zijn inmiddels ingeruild voor échte avonturen, inclusief rampenrugzak, karig gevuld met
waterzuiveringstabletten, een blik bonen en een stompkaars. Want je weet tenslotte maar nooit hoe lang de lampjes van de Action nog blijven branden.
“Wat is dat eigenlijk voor een plastic ton?”
Mijn ex wijst in de richting van mijn oprit, waar een smoezelige plastic ton staat, die met een rode deksel is afgesloten.
“Oh, daar heeft konijnenvoer in gezeten. Die ton is trouwens van jou geweest. Dat is die waterdichte ton, die jij altijd meenam als je ging varen, weet je nog? Voor belangrijke papieren, geld, je lunch of droge handdoeken. Dan worden je spullen niet nat,” beschrijf ik zijn eigen aanschaf van 10 jaar geleden.
“Oh ja! Dat is waar ook. Ik wil ‘m wel terug.”
“Neem maar mee dan. Gaan jullie ook varen?”
“Nee, ik wil er een douche van maken. Dan kunnen we onderweg af en toe douchen.”
“Hoe kun je nou een douche maken van een plastic ton?” vraag ik me hardop af.
“Heel simpel,” legt mijn ex trots uit.
Hij steekt een ingewikkeld technisch verhaal af over de druk in een waterreservoir, een fietspomp en het boren van gaatjes. Zijn vriendin knikt beamend. Maar ik begrijp helemaal niets van deze twee communicerende vaten.
“Waar moet je dan douchen?”
“Ik hang de buitendouche gewoon aan een boomtak op,” sluit hij zijn relaas af. “Even het reservoir met water vullen en er dan razendsnel onder gaan staan.”
Mijn ex is duidelijk een man van uitersten. Dat is niet alleen zichtbaar in zijn partnerkeuze, maar eigenlijk zo’n beetje in alles. Kijk maar naar die ton. Die moest eerst waterdicht zijn, en nu ineens weer zo lek als een mandje.
bron: pixabay.com
Ik vind het een briljant stukje.