bron: pixabay.com
Chip Taylor. Wie kent hem niet.
Goh, jij niet? Jawel hoor. Vast wel.
“Wild Thing” stamt uit zijn pen (en keel) (en gitaar). Je kent die song waarschijnlijk in ietwat andere uitvoering, maar Chip schreef ‘em. Net als bijvoorbeeld “Angel of the morning”. Heb je vast al een keer meegejankt (“Just call me Angel, in the morning, angel, just touch my cheek before you leave me, baby”), Ja, da’s ook van hem.
Maar de allerbesteste song van Chip is toch echt die, waar ik het vandaag over wil hebben. Een song uit 2012, waarvan de tekst – vooral in de huidige tijd van de ultieme perfectionering van het “goed zijn” (ook wel eens gekscherend “deugen” genoemd) – een ware verademing is. Dat wat hij zingt, denk ik namelijk steeds vaker, zeker nu ik zienderogen ouder word. Wijsheid en jaren en zo.
En inmiddels ben ik al zover dat ik het zelfs hardop durf te zeggen. Ik ben niet perfect en ik zal het ook nooit worden. Met elke dag dat ik meer weet en meer ervaar, accepteer ik ook dat gegeven een stukje meer. Ik ben steeds tevredener en gelukkiger, júíst met en door al mijn imperfecties. Ik weet ze eindelijk op waarde te schatten.
Perfectie maakt je niet tot wie je bent. Je tekortkomingen wel; die geven immers jouw grenzen aan.
So fuck ‘perfect’.
En al diegenen die menen wél perfect te zijn, zijn het uiteindelijk ’t allerminst.
So fuck them, too.
Wat Chip óók zegt. En nee, hij heeft het dus níét over jou 😉
To stand or not to stand
To plan or not to plan
To store or not to store
FUCK ALL THOSE PERFECT PEOPLE
To drink or not to drink
To think or not to think
Some choose to dismember,
you’re rising your thoughts
AND FUCK ALL THOSE PERFECT PEOPLE
Sleepy eyes, waltzing through…
I’m not talking ‘bout you!
Superdupertekst. En de video is nóg fijner. Kijken en luisteren dus. En op adem komen. Je bent goed zoals je bent.
